TWARDOWSKA Kamilla Kobiety a władza cesarzowe bizantyńskie II poł. V w. po Chr

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Cytowane przez nas zródło opisujące obrazwyraznie mówi, że relikwia święta pojawiła się w Konstantynopolu po śmierci Aspara,a więc najwcześniej w 471 r.Oprócz fundacji w Blachernach Weryna prawdopodobnie jest związana z budowąkościoła poświęconego Dziewicy w Chalkopratei435.Poza tym dokończyła budowykościoła św.Ireny z Peramy436.Innym aspektem religijności tamtych czasów była filantropia.W zródłach niezachowały się wiadomości na temat działalności charytatywnej Weryny, wspieraniu przeznią chorych i ubogich, jak to robiły cesarzowe z dynastii Teodozjusza Wielkiego, jakchoćby jego żona Flacilla437.Ponieważ taka działalność była niejako obowiązkiem żonycesarza, wydaje mi się, że także żona Leona I ją prowadziła, aczkolwiek nie zostało toodnotowane w zródłach.Być może autorzy współcześnie piszący bardziej koncentrowalisię na jej działalności politycznej niż na pomocy ubogim.2.ZenonisJeśli chodzi o obraz tej cesarzowej w zródłach, biorąc pod uwagę jejzaangażowanie religijne, to jest on zdecydowanie niekorzystny.W złym świetle ukazują ją%7ływot Daniela Stylity438.W cytowanym już fragmencie przy omawianiu cesarzowejWeryny słyszymy, że Daniel wyraznie występował przeciw żonie Bazyliskosa.Jeśliw przypadku Weryny autor chce za wszelką cenę ukryć niekorzystne informację o niej, tow jego relacji o Zenonis możemy zauważyć jego wyrazną niechęć do jej osoby, zwróćmyuwagę, że nawet nie wymienia jej imienia.Wyrazniej jest to widać w innym miejscu439,kiedy to zebrany w kościele w Konstantynopolu lud w obecności patriarchy Akacjusza434op.cit., s.190.435Mango, The Chalkoprateia Annunciation and the Pre-eternal Logos, IZ, 1993/4, ss.165 70 (non vidi).436Janin, La geografie ecclesiatique de l empire byzantin, I.3, w: Les �glises et les monasteUes, Paris 1969,s.106.437Holume, op.cit., ss.21 -28.43876.43971, �� j � � �� 106wyrażając swoją dezaprobatę dla polityki religijnej Bazyliskosa skandował: ,,Eljasz okryjeJezabel i Achaba wstydem.Widzimy, że Zenonis porównana tutaj została do Jezabel,będącej w Biblii wcieleniem złych cech i przywar.Takie nastawienie autora jest bezwątpienia rezultatem jej monofizyckich sympatii, których wrogiem był Daniel.Mamy przekazy zródłowe, które wprost mówią o jej udziale w polityce męża,a nawet o jej dominującej roli w przeciągnięciu Bazyliskosa na stronę monofizytyzu.Bezpośrednio i wymieniona już z imienia występuje Znonis w przekazie TeodoraLektora440.Dowiadujemy się, że tuż po przejęciu władzy przez jej męża, ,,Zenonisnajgwałtowniej podjudzała Bazyliskosa przeciwko ortodoksji.W innym fragmencie tegosamego autora czytamy, że Bazyliskos, kiedy w 476 r.dowiedział się o wyruszeniu Zenonana czele wojsk przeciwko niemu ,,Biorąc Zenonis, swoją żonę do kościoła, tłumaczyłAkacjuszowi, klerowi i mnichom, że nakazał słuszne rzeczy dla państwa, odwołując swojewcześniejsze postanowienia ze względu na przeciwną stronę441.Widzimy, że w pierwszym fragmencie swojego dzieła Teodor Lektor czyni Zenonisodpowiedzialną za politykę religijną Bazyliskosa.Takie ujęcie sprawy jeszcze bardziej jestwidoczne w przekazie Teofanesa442: ,,Natychmiast popchnięty do tego zwłaszcza słowamiZenonidy, wypowiedział wojnę słusznej wierze.Przy analizowaniu tych przekazów musimy pamiętać, że zarówno Teodor Lektor orazTeofanes byli zwolennikami ortodoksji, a Teofanes pisząc swoją kronikę także przyopisywaniu wydarzeń związanych z polityką religijną Bazyliskosa obficie korzystałz dzieła Teodora Lektora443.W związku z tym ich niechętny stosunek do cesarzowejZenonis jest łatwy do zrozumienia.Piszący współcześnie z wydarzeniami Teodor Lektor nie ma żadnych wątpliwości co doudziału a zwłaszcza wpływu cesarzowej na politykę religijną męża.Pierwszy cytatmówiący o mianowaniu Zenonis Augustą i o jej roli w przejściu na monofizytyzm440Epitome 402, �� j � �� j �� j �� j �� .441ibid., 412,�� j � � � �� j � �� j, �� j, �� , �� j � �� .442Chronografia AM 5967,�� j �� j � ��j �� , �� j � �� j � � � � j �� .443Mango, Scott, op.cit., s.188, przyp.a.107Bazyliskosa, dotyczy wydarzeń tuż po mianowaniu go cesarzem, a więc mających miejscena początku 475 r.Drugi cytat z jego dzieła dotyczy wydarzeń o rok pózniejszych.Bazyliskos, który dowiedział się o zdradzie Armatosa i o nadciągającym na czele wojskcesarzu Zenonie, chciał ratować swoją sytuację w stolicy.Miał nadzieję, że odwołanieedyktu religijnego z kwietnia 475 r., poprawi jego stosunki z patriarchą Akacjuszemi ludem stolicy, które były bardzo napięte.Od lutego 476 r., bowiem w Konstantynopolumiał miejsce kryzys polityczny.Do stolicy państwa przybył Daniel Stylita i otwarcie stanąłpo stronie Akacjusza [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pobieranie - do ÂściÂągnięcia - download - pdf - ebook

Menu

Archiwum