[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tutejsze kobiety masowo wyjeżdżają, aby usunąć kłopotliwe usterki! - Rozejrzała siętryumfalnie; jej uśmiechnięta twarz świadczyła o ogromnej potrzebie zwracania na siebieuwagi.Patrzyłam na nią w osłupieniu, zaczęła więc wyjaśniać:- Qanta, w naszym społeczeństwie o honorze kobiety świadczy jej dziewictwo.Trzebago strzec za wszelką cenę i zachować do zamążpójścia.W tej kwestii nie ma żadnej dyskusji.Potwierdziłam skinieniem głowy; w mojej kulturze też tak jest.Mai mówiła dalej:- W Arabii Saudyjskiej, jak wszędzie, są oczywiście dziewczyny gotowezaryzykować, takie, które nie chcą się podporządkować.Może zostały uwiedzione, możepadły ofiarą własnego pożądania.W końcu wszyscy jesteśmy tylko ludzmi.Nie jesteśmyidealni, nie jesteśmy z kamienia, mamy uczucia! - Rozejrzała się po twarzach zgromadzonychkobiet, czekając na reakcję.Towarzystwo jednak odsunęło się od nas nieznacznie, najwyrazniej nie chcąc nawetsłuchać o tak strasznych rzeczach.Mai nie zbiło to z tropu.- Tak więc niektóre dziewczyny, nie tylko Saudyjki, ale też z innych krajów Zatoki,nie chcą pozwolić, by tak drobna kwestia, jak utrata dziewictwa, sprowadziła na nienieszczęście.W naszym społeczeństwie kobieta pozbawiona dziewictwa traci szansę nazamążpójście, jeśli oczywiście nie jest rozwódką - wtedy wszyscy wiedzą, że jest z drugiejręki albo przechodzona .Dla nas, niezamężnych kobiet, wszystko jest uzależnione odbłony dziewiczej.Jej budowa ma w naszym kraju znaczenie medyczno-prawne, Qanta.Tobardzo poważna sprawa. - Więc dokąd jadą te kobiety? Na czym to polega? - zapytałam z zainteresowaniem.- Wiele operacji wykonywanych jest na Harley Street i w okolicznych ekskluzywnychklinikach londyńskich.To nie jest bardzo poważna operacja.Słyszałam, że rekonwalescencjatrwa zaledwie kilka dni.Czasem usuwają problem za pomocą zaledwie kilku szwów.Z tegoco wiem, teraz można to nawet robić za pomocą lasera[88].Zaczęłam wiercić się na krześle.Byłam zmieszana, próbując wyobrazić sobie samzabieg, ale nie dawało mi spokoju również dość wulgarne zachowanie Mai.Dla lekarza żadentemat nie stanowi tabu, ale otwartość i obojętność Mai, zwłaszcza w tak konserwatywnymspołeczeństwie, sprawiały, że czułam się niezręcznie.Zastanawiałam się nawet, skąd znawszystkie szczegóły, ale natychmiast odpędziłam od siebie nasuwające się przypuszczenia.Mai ciągnęła nieubłaganie:- Są przypadki, które wymagają bardziej kompleksowej rekonstrukcji.Niektórekobiety mogą na przykład potrzebować biodegradowalnego implantu błony, który będzieudawał prawdziwą tak skutecznie, że nasi habibi nigdy niczego się nie domyślą.- Nie mogłazapanować nad śmiechem.Byłam zdumiona.Przez wszystkie lata mojej praktyki lekarskiej nigdy nie spotkałampacjentki, która przyznałaby się do rekonstrukcji błony dziewiczej.Byłam równieżoszołomiona tym, w jakim stopniu przywiązywano w Królestwie wagę do dziewictwa.Dlasaudyjskich rodzin, podobnie jak w większości kultur muzułmańskich, czystość kobietydecydowała o honorze całej rodziny; było to dobro wysoko cenione.Jeśli kobieta straciłaniewinność, czy za własnym przyzwoleniem, czy uległa przemocy, honor rodziny byłnieodwołalnie splamiony.To straszliwy ciężar dla młodych kobiet; w obu przypadkachmusiały szukać pomocy, uciekając się między innymi do opisywanych przez Mai ingerencjimedycznych.Rosnąca liczba takich operacji dokonywanych w innych krajach Zatoki jest dobrzeudokumentowana i opisana w literaturze medycznej, włącznie z publikacjami w The Lancet i British Medical Journal .Wiedziałam, że Mai nie wymyśliła sobie tego wszystkiego; sama o tym czytałam.Przekonana, że jest to w Królestwie nielegalne, nie śmiałam nikogo pytać,nawet najlepszych znajomych z pracy.Po zaskakujących otwartością opowieściach Mai nigdywięcej nie słyszałam podobnych rozmów, ale przekaz był jasny.Kobiety desperackousiłowały zachować pozory dziewictwa w atmosferze powszechnej podejrzliwości, w którejoskarżenie mogło paść nawet, a może przede wszystkim, ze strony najbliższej rodziny.Doskonale zdawałam sobie sprawę z konsekwencji - rozwodu, jeśli po nocy poślubnejokazywało się, że panna młoda nie krwawiła po stosunku, co budziło natychmiastpodejrzenia, że nie zachowała czystości do ślubu.Jedno słowo męża i na podstawie tejniepodważalnej opinii honor kobiety na zawsze był zbrukany.Kobiety uczyły się jednak, jak brać odwet, i groziły swoim mężom, że wyjawią ichbrak doświadczenia albo zrobią z nich wręcz impotentów.Grozba ta skłaniała niektórychmężczyzn do trwania w małżeństwie, w atmosferze ciągłej podejrzliwości i pretensji.W innych okolicznościach, gdyby udowodniono kobiecie, że nie była dziewicą w chwilizamążpójścia, ryzykowałaby nawet życie.Honorowe zabójstwo jest praktykąrozpowszechnioną wśród Pakistańczyków, Jordańczyków i w innych krajach muzułmańskich,ale podczas pobytu w Królestwie nigdy o tym nie słyszałam.Nie miałam jednak wątpliwości,że w zamkniętych społecznościach plemiennych zamach na honor rodziny mógł kosztowaćmłodą kobietę życie.W rezultacie kobiety, które było na to stać, wyjeżdżały z Królestwa (prawdopodobniepod opieką męskiego krewnego), aby poddać się profesjonalnej rekonstrukcji błonydziewiczej w ramach przygotowań do ślubu.Wiele z nich udawało się w tym celu do Egiptu,inne wybierały kosztowny zachodni Londyn, o którym mówiła Mai.Statystyki pokazują, żewzrost liczby takich operacji w Egipcie wpływa na ograniczenie zabójstw honorowychdokonywanych w tym kraju, co utwierdza chirurgów w przekonaniu, że potajemniedokonując rekonstrukcji, zapobiegają cierpieniu, a nawet mogą ocalić życie.Niektórzychirurdzy są w stanie naprawić błonę i wprowadzić do pochwy kobiety kleisty czerwony żel,który po pęknięciu błony imituje krew.Taka metoda jest korzystna dla obojga partnerów,ponieważ zapewnia pożądany dowód defloracji (nawet jeśli z medycznego punktu widzeniakrwawienie niczego nie dowodzi).Zabieg ten pomaga również tym kobietom, które uprawiająsport i w młodości mogły naruszyć błonę, nawet nie zdając sobie z tego sprawy.Kręciło mi się w głowie od rewelacji Mai na temat seksualnych praktyk w Królestwie. Dołączyłam do kobiet, które znowu skręcały się ze śmiechu.W centrum uwagi znajdowała sięRim; wyglądało na to, że dobrze się bawi.Usiadłam koło niej na kanapie i zauważyłam, żeMai z ironicznym uśmiechem pozostała z boku.Po raz pierwszy zdałam sobie sprawę, żemusi czuć się tu jeszcze bardziej obco niż ja.Coś powodowało, że trudno ją było tolerować.Była wyrzutkiem we własnym społeczeństwie.Dałam spokój tym smutnym obserwacjom i zwróciłam się do Rim:- Przetłumaczysz mi? Z czego się tak śmiejecie? Powiedz!Musiała zaczerpnąć powietrza, żeby odpowiedzieć.- Rany, Samira jest przekomiczna! - Wskazała jedną z kobiet, która najwyrazniejpodzieliła się właśnie z resztą jakąś anegdotką i teraz płakała ze śmiechu.W natłoku arabskich słów wyłapałam znane mi imię: Sunajan.Był to niezwyklewysoki chirurg, którego widywałam czasami na OIOM-ie.Posępny facet, zupełnie niew moim typie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]