[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Powstaje wiecmacierz wypłat przedstawiona poniżej, obrazująca zyski każdego z oferentów osiągane w zależności od ich zachowań.zachowanie oferenta Iautonomiczneheteronomicznezachowanieautonom.Z1VZ2VZ1W1Z2W1oferenta IIheteronom.Z1W2Z2W2Z1ZZ2ZTakie kształtowanie się zysków powoduje, że trudno jest przewidzieć zachowanie się oferentów w ogólnym przypadku.Każdemu z nich opłaca się bowiem zachować heteronomicznie, pod warunkiem, że drugi pozostanie przy zachowaniu autonomicznym.Natomiast zachowanie heteronomiczne obu oferentów przynosi im straty (mniejsze zyski).Sytuacja oferentów w duopolu jest więc przykładem pewnej gry niekooperacyjnej określanej w literaturze mianem dylematu więźnia.Bez wchodzenia w szczegóły rozwiązania tego typu gry należy stwierdzić, że ostateczny podział rynku będzie odzwierciedlał siłę przetargową obu producentów.Słabszy przedsiębiorca najprawdopodobniej będzie się zachowywał autonomicznie, bojąc się bardzej strat, jake poniósłby zachowując się heteronomicznie przy takim samym zachowaniu się konkurenta.Umożliwi tym samym zachowanie heteronomiczne, a więc i osiągnięcie wyższych zysków mocniejszemu oferentowi.Na tym poziomie analizy należy uznać, że najważniejszym wyznacznikiem siły przetargowej będzie wysokość kosztów produkcji.To przedsiębiorstwo którego funkcja kosztów całkowitych leży niżej od drugiego będzie w stanie przy danej cenie osiągać większe zyski niż konkurent i tym samym jego pozycja finansowa będzie stabilniejsza.Producent o niższych kosztach produkcji będzie w stanie dłużej wytrzymać finansowo spadek ceny na rynku w wyniku nadmiernej produkcji obu firm i tym samym najprawdopodobniej wywalczy ono dla siebie lepsze warunki.Gdyby I producent miał niższe koszty produkcji to najprawdopodobniej zmusi on II producenta do takiego podziału rynku, który odpowiada punktowi W1, czyli gdy on zachowywał się heteronomicznie a II autonomicznie.Takie rozwiązanie dla II producenta jest wprawdzie gorsze do punktów W2 i V ale lepsze od Z.Dlatego może on je zaakceptować.Trzeba jednak również stwierdzić, że mocniejsza pozycja przetargowa nie musi koniecznie wynikać z niższych kosztów wytwarzania.Większą siłą przetargową może dysponować np.dotychczasowy monopolista, który zgromadził do tej pory kapitał pozwalający mu na czasowe ponoszenie strat lub też przedsiębiorca zbierające odpowiednie duże zyski na jakimś innym rynku.Przyjęcie zachowania heteronomicznego może wynikać również ze skłonności do ryzyka lub stosowania kryterium optymizmu przez jednego z oferentów.Innym rozwiązaniem tej sytuacji jest zawarcie między duopolistami jawnego albo tajnego porozumienia dotyczącego wspólnej maksymalizacji zysku.Oznacza to, że producenci tak rozdzielają produkcję między oba przedsiębiorstwa aby zmaksyamalizować wspólny zysk, który później jest dzielony między oba przedsiębiorstwa według ustalonego w umowie kryterium.Na rys.2 punkt o maksymalnym wspólnym zysku znajdujemy tam gdzie izolinie zysku obu producentów są styczne w stosunku do siebie.Prezentuje to linia wspólnej maksymalizacji zysku.Wiadomo, że maksimum wspólnego zysku zostanie osiągnięte, gdy produkcja tak zostanie podzielona między oba przedsiębiorstwa, że koszty krańcowe w obu firmach będą sobie równe i dodatkowo muszą odpowiadać przychodowi krańcowemu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]