[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Z
wietnie  odparła, trochę jakby rozkojarzona.Spojrzała przezlewe ramię i odbiła od krawężnika. Nie spieszy ci się do domu, co?Muszę szybko wpaść w dwa miejsca. Spoko.Audrey zmieniła zdanie, kiedy po dziesięciu minutach skręciły naparking pod domem pogrzebowym. Ktoś umarł?Mama otworzyła schowek i wyjęła latarkę. Ciągle ktoś umiera. Chodziło mi o kogoś znajomego. Och, kotku, przepraszam  powiedziała Elise, jakby nagle zo-rientowała się, że jej zachowanie jest trochę dziwne.Spojrzała naAudrey i się uśmiechnęła. Nie.Nikt nie umarł.Muszę tu cośsprawdzić, chodzi o moje dochodzenie.Może cię to nawet zaintereso-wać.I nie ma nic wspólnego ze zmarłymi.Szukam tunelu. Tunelu?  To mogło być w porządku. Chodz
.Nie musisz czekać w samochodzie. Hej, czy to nie ten dom pogrzebowy, z którego ukradziono ciało? zapytała Audrey, kiedy przechodziły pod markizą z zielonego płót-na. Tak. Elise otworzyła rzez
bione drzwi. Fajnie.W holu dopadły dyrektora.Był tu czerwony dywan i kilkoro ciemnych drzwi, za którymi pew-nie leżały ciała.Audrey miała nadzieję, że nikt nie otworzy tychdrzwi.Jeśli tak się stanie, to nie patrz.Po prostu nie patrz, mówiłasobie. Oczywiście, słyszałem o tunelach  powiedział dyrektor.Au-drey zagapiła się na mężczyznę, z którym rozmawiała jej matka.Był koszmarny.Podgardle zwisało mu aż na krawat.A w dodatku wcałym zakładzie śmierdziało.Audrey była w życiu tylko w dwóchdomach pogrzebowych  kiedy umarli jej pradziadkowie.Wtedy teżnie chciała patrzeć na zmarłych, ale pamiętała ten mdlący, słodki za-pach.Jakby ktoś usiłował zatuszować coś naprawdę paskudnego. Te tunele są zaplombowane od lat  powiedział dyrektor. Alei tak chciałabym zobaczyć wejście  odparła Elise. Nie wpuszczamy nikogo na dół. Panie Simms, czy muszę panu przypominać, że w pańskiej firmiepopełniono przestępstwo? Chodzi tylko o to.że tamta część domu jest trochę przepełnio-na.Audrey natychmiast wyobraziła sobie sterty trupów.Ten obrazek wpołączeniu z zapachem sprawił, że zaczęło jej się robić trochę słabo. Nie jestem inspektorem sanitarnym  przypomniała mu Elise. Dobrze, dobrze.Zirytowany poprowadził je do windy, która zwiozła ich do sutereny.Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, ze schludnego, przytul-nego wnętrza przeniosły się nagle do wilgotnej piwnicy ze zwietrza-łego kamienia, śmierdzącej pleśnią i próchniejącym drewnem.Dyrektor domu pogrzebowego został w windzie. Proszę się trzymać prawej strony  powiedział, wskazując ręką. Wejście do tunelu znajduje się w ostatnim, małym pomieszczeniu.Tam jest sufit.Trzeba się schylać.Muszę wracać na górę. Wcisnąłguzik.Drzwi zamknęły się, włączył się silnik i winda zabrała panaTrumniarza na górę.Betonowa podłoga była nierówna.Słabe światło nie oświetlałowszystkich zakamarków.Elise włączyła latarkę.To była jedna z tych fajowych policyjnychzabawek, które naprawdę oświetlały pomieszczenie.Jasny, biały snopświatła przemknął po ścianach i wylądował na półce pełnej niewiel-kich, tekturowych pudełek.Na każdym widniały nazwisko i data. Najwyraz
niej krewni nie zawsze odbierają swoich najbliższych stwierdziła Elise.Słodki kocie.Audrey wcale się nie podobało, że jest tu, na dole, zbandą zmarłych ludzi, choćby nawet byli tylko popiołami.A jedno-cześnie myślała o tym, że nikt jej nie uwierzy jutro w szkole, kiedypowie koleżankom, gdzie była.To było takie odlotowe, że trudno ocoś lepszego.Wielu ludzi myślało, że ze spalanych ciał zostaje tylko mała kupkapopiołu.Ale Audrey widziała program na Discovery i tam pokazywa-li, że kiedy piec wystygnie na tyle, że można go otworzyć, ciągle są wnim kości i zęby.Pomieszane z popiołem.Potem wrzuca się to domaszyny przypominającej betoniarkę.I ta maszyna mieli wszystko, cozostaje.Ohyda.Ruszyła za mamą. Uważaj na głowę.Elise poświeciła latarką po niskim suficie, a potem znów na podłogę,która teraz zamieniła się w kamieniste klepisko.Weszły do drugiegopomieszczenia, pełnego metalowych półek zastawionych różnymi za-pasami.Na butlach z różową cieczą napisano: PA
YN DO BALSAMOWA-NIA.Dalej były inne etykietki.PA
YN DO CZYSZCZENIA JAM CIAA
A, PA
YN DO ZAMYKANIA PORÓW,RURKI SZYJNE, WKA
ADKI DO CIAA
A, PRAWIDA
A DO TWARZY,TRUMIENNY PRZYJACIEL  cokolwiek to było.Na podłodze stały wielkiebeczki, opisane następująco: PREPARAT SUSZ
CY, LEKKO AROMATYZOWANY.Audrey znów zrobiło się trochę słabo.Tylko tunel.Jasne.Jej mama powiedziała, że  tylko poszukają tune-lu".A może to był tunel z Nocy żywych trupów? Jej rodzice  znaczytata i Vivian  nigdy nie pozwalali jej oglądać takich filmów, ale nie-którzy koledzy widzieli je już tyle razy, że śmiali się z najstraszniej-szych kawałków.Audrey zaliczyła już pierwszy nocleg u koleżanki.Przez dwa tygodnie miała koszmary.Płyn do czyszczenia jam ciała.Wkładki do ciała.Zachciało jej sięwymiotować.Wzięła kilka głębokich wdechów i dogoniła mamę,która zaglądała do jeszcze mniejszego pokoiku.Audrey nie mogła się doczekać, co tam zobaczy.Ha, ha, dobry dow-cip.Musiały iść pochylone, pomieszczenie było maleńkie.I na szczęściepuste.Jedną ze ścian wzniesiono z cegieł, zamiast z kamienia. Czy to to?  zapytała Audrey.Widziała zamurowany tunel w restauracji Piracki Zamek, więc mniejwięcej wiedziała, czego się spodziewać, ale i tak mocno się rozczaro-wała.Zwykła ściana.Nuda jak sto pięćdziesiąt. Popatrz. Elise poświeciła wzdłuż lewej krawędzi, tam gdziekończyły się cegły, a potem na dół, na kupę gruzu. Ktoś tu kopał.Audrey nie wiedziała, czego może się spodziewać, przychodząc tu zElise.Nie zastanawiała się nad tym.Ale teraz serce zaczęło jej bićszybciej.Słyszała o ciele skradzionym z domu pogrzebowego.Mówili o tymwe wszystkich wiadomościach.I nagle cała sprawa przestała być tylkohistorią, z której śmieją się dzieciaki w szkole, i zamieniła się w praw-dziwe przestępstwo.A tu był ślad! Najprawdziwszy na świecie.Nigdy nie widziała Elise w akcji, przy pracy nad jakąś sprawą.Terazjej własna matka ją zadziwiła.Audrey była z niej wręcz dumna.Elise wyjęła kilka cegieł i poświeciła latarką przez nierówną, czar-ną wyrwę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

ines.xlx.pl