[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Eklektyzm Palmera łączy podejście dynamiczne (zorientowane na wewnętrznezdarzenia, idee, marzenia senne, wspomnienia, projekcje, postawy, lęki, poczucie winy itd.) zorientacją behawioralną (kieruje uwagę zwłaszcza na interakcją między jednostką izewnętrznym otoczeniem, jej reakcje, zachowania, sposób radzenia sobie ze światemzewnętrznym, warunkowanie i przypadkowe zdarzenia).W psychoterapii ważne są bowieminterakcje pomiędzy zewnętrznymi i wewnętrznymi doświadczeniami.Trzecim istotnym elementem, jaki uwzględnia Palmer, jest otoczenie społeczne pacjenta; znaczącedoświadczenia mają bowiem charakter społeczny.Nawet jeśli pacjent ujawnia wewnętrznekonflikty, to ich zródło leży w społecznych doświadczeniach i systemach społecznychwartości.Tak więc autor idee behawioralnego i dynamicznego podejścia włącza w społecznykontekst.Jego eklektyczna terapia koncentruje uwagę zwłaszcza na interpersonalnychinterakcjach.Korzysta w tym zarówno z odkryć eksperymentów naukowych, jak i zobserwacji klinicznych oraz własnych doświadczeń psychoterapeutycznych, a nawet zliteratury pięknej i prac filozofów, którzy niekiedy wykazują większy wgląd w ludzkiezachowanie i lepiej go wyrażają niż psychologowie.Proponowaną formę psychoterapii Palmer opisuje w następujących kategoriach.(l)Jako stosowanie psychologicznych procedur, aby w ten sposób wykluczyć z pojęciapsychoterapii wprowadzanie fizjologicznych metod leczenia (np.farmakoterapii czy innychśrodków medycznych) oraz metod socjologicznych psychoterapeuta nie zmienia bowiemotoczenia w jakim żyje pacjent.(2) Procedury psychologiczne są używane w psychoterapiiprzez osoby poddane uprzednio naukowemu treningowi.W tym ujęciu proces psychoterapiiwywodzi się z nauki o 'zachowaniu się ludzi, zwłaszcza naukowych badań nad uczeniem się.Psychoterapii, jak podkreśla autor, powinno towarzyszyć określenie naukowa", aby odróżnićją od oddziaływań mistycznych, religijnych czy amatorów-uzdrawiaczy; w jej powodzenie niesą bowiem uwikłane przekonania, wiara pacjenta.Ponadto do prowadzenia psychoterapiiprzygotowuje specyficzny trening, odmienny niż w innych typach związkówinterpersonalnych.Kontakt psychoterapeuty z pacjentem jest w sposób otwartywykorzystywany jako istotny środek terapeutyczny.Eksponowanie związku terapeuta-klientczyni możliwym uświadomienie innych kontaktów, jakie tworzy pacjent poza sesjąpsychoterapii.(3) Głównym punktem zainteresowania terapeuty jest behawioralny poziomfunkcjonowania pacjenta, pomimo iż symptom chorobowy może być manifestacjądługotrwałego konfliktu wewnętrznego.(4) Psychoterapia może odbywać się we współpracyz pacjentem.Jeśli ma on świadome czy nieświadome obiekcje wobec stosowanych procedur,wtedy psychoterapia staje się nieefektywna, nie sprzyja jego rozwojowi, niezależności itwórczości.Palmer proponuje, aby po pierwszym kontakcie i zawarciu kontraktu terapeutycznegonastępowała praca skoncentrowana na odczuciach pacjenta, prowadząca od rozładowanianapięć emocjonalnych do emocjonalnej spontaniczności.W kolejnym etapie jest miejsce nainterpretacje psychoterapeuty, sprzyjające wglądowi u pacjenta.W następnej fazie uwagapowinna być skoncentrowana na analizie negatywnego i pozytywnego przeniesienia.Ostatniezaś etapy mają być poświęcone problemom związanym z kończeniem psychoterapii.Specyficzne techniki stosowane w psychoterapii eklektycznej można ująć w pięć grup.Do pierwszej z nich należy modyfikacja zachowania.Druga grupa dotyczy jawnej pracy nadświatem wewnętrznym pacjenta nad jego skojarzeniami, marzeniami sennymi, fantazjami iartystycznymi wytworami.Trzecia obejmuje prace nie wprost nad światem wewnętrznym(m.in.znajduje tu zastosowanie technika odgrywania przez pacjenta ról)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]