[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Erik znów wetknął nosw papiery.Plewig przesunął nerwowo językiem po wargach.W poko-ju, niczym dusząca mgła, wisiała cisza.Nikt się nie poruszał.Wreszcie Niemiec odezwał się cicho:- A więc ja.Erik podniósł na chwilę spojrzenie.- Zostaniecie rozstrzelani - powiedział spokojnie.- Wyprowadz
-cie więz
nia, sierżancie - zwrócił się do Murphy'ego.y
renice Plewiga rozszerzyły się.- Nie! Poczekajcie! Proszę.Amerykanin z teatralną irytacją rzucił papiery na biurko.- Co tam jeszcze? - warknął.Plewig spoglądał teraz to na jednego, to na drugiego agenta.Najego ściągniętej twarzy widać było ciężką rozterkę.Nagle wyrzucił zsiebie:- A jeśli będę mówił.Jeśli będę mówił? - Erik pozostał obojętny,poczuł jednak przypływ podniecenia.Znów się udało! ZmierzyłNiemca chłodnym spojrzeniem.- Co macie do powiedzenia?- Jeśli wam powiem, co ja.Jeśli będę mówił.Czy mnie wtedywypuścicie? - Erik żachnął się.146- My tu nie ubijamy takich interesów.Ale zobaczę, co będę mógłdla was zrobić.Plewig poczuł się osaczony.Nieoczekiwanie poraziła go groza sy-tuacji.Stał w milczeniu.- No więc.? Nie istnieje ktoś taki jak przyjaciel - przypomniały się nagle Ple-wigowi słowa stanowiące dewizę organizacji.- Jeśli twoje zadaniezostało przez niego zagrożone, zwróć się przeciw niemu.A w raziepotrzeby zabij! Jego myśli kłębiły się bezładnie.Dewiza Himmlera.Nic tam nie ma o twoim własnym życiu, prawda? Nie ma.Jeśli bę-dzie mówić, może ocali własne życie.I swoje zadanie.Czy nie to im wkońcu wpajali? Można poświęcić towarzyszy? Chyba można.Spojrzał na Erika.- Jestem werwolfowcem - powiedział.Wyznanie wywarło piorunujący efekt.Gdyby Plewig nie bał się takbardzo o własną skórę, byłby to zauważył.Murphy'emu aż szczękaopadła, a Don zakrztusił się papierosem.Erika zamurowało - po razpierwszy usłyszał od przesłuchiwanego:, jestem werwolfowcem!.Przez chwilę czuł nieprzepartą chęć śmiechu.Słowa, które usłyszał,brzmiały wprost groteskowo w ustach tego wystraszonego, błękitno-okiego chłopaka.Szybko opanował się i przybrał znudzony wyraztwarzy.- Ach, więc jesteście jednym z nich - zauważył beznamiętnie.-Cóż, chyba nie usłyszymy od was nic nowego.Plewig zdębiał.Stracił rezon.Nagle zauważył, że ma spocone dło-nie.Z
mieszne, nigdy mu się nie pociły.Patrzył w milczeniu na Ame-rykanina.Nie wiedział, od czego zacząć.Erik niespiesznie wstał ipodszedł do niego.- Czyżby wydawało się wam, że jesteście ważną figurą? - W jegogłosie zabrzmiała lekka pogarda i odraza.- Jesteście tylko zwykłymterrorystą.Sabotażystą.Szpiegiem.Możecie sobie wybrać któreś ztych określeń.Plewig poczuł się oszukany.Jego plan wyraz
nie spaliÅ‚ na panewce.Werwolf nawet ich nie zainteresowaÅ‚.Na litość boskÄ…, czyżby nic niewiedzieli? PowiedziaÅ‚ szybko:- Może bÄ™dÄ™ mógÅ‚ powiedzieć panom o sprawach, których nieznacie.147Erik obrzuciÅ‚ go zimnym i sceptycznym spojrzeniem.MilczaÅ‚.- NależaÅ‚em do tej organizacji od samego poczÄ…tku.OdkÄ…d Hein-rich Himmler osobiÅ›cie nakazaÅ‚ zaÅ‚ożenie pierwszego oÅ›rodka szko-lenia werwolfowców w Polsce.W tysiÄ…c dziewięćset czterdziestymtrzecim.- Jakie byÅ‚y wasze obowiÄ…zki?- PoczÄ…tkowo byÅ‚em osobistym kierowcÄ… generaÅ‚a Kruegera.-udzielaÅ‚ skwapliwych wyjaÅ›nieÅ„ Plewig.Być może uda mu siÄ™ wzbu-dzić w nich zainteresowanie, dziÄ™ki czemu ocali wÅ‚asnÄ… gÅ‚owÄ™, nieujawniajÄ…c przy tym zbyt wiele.- GeneraÅ‚ miaÅ‚ wtedy stopieÅ„ puÅ‚-kownika.PrzerwaÅ‚.Dalej powinno już pójść samo, pomyÅ›laÅ‚.Należy poda-wać wyÅ‚Ä…cznie maÅ‚o znaczÄ…ce informacje.Spokojnie, tylko spokoj-nie.- Mówcie!- ByÅ‚ komendantem oÅ›rodka, Herr Offizier.Obecnie dowodzi ca-Å‚Ä… organizacjÄ….Podlega samemu Obergruppenführerowi* SS Prütz-mannowi.Z
ciÅ›le współpracuje z Axmanem, przywódcÄ… Hitlerjugend.ByÅ‚em jego ordynansem.GeneraÅ‚ lubi dobre życie.Uwielbia najlep-szy francuski armagnac.I kwiaty.HodowaÅ‚em dla niego kwiaty.Bar-dzo lubi róże.Pod koniec wojny SS-Obergruppenführer, Hans Adolf Prützmann, wÅ‚aÅ›ciwy dowódca We-rwolfu, zostaÅ‚ mianowany SS-Oberstgruppenführerem (przyp.tÅ‚um.).Erik przerwaÅ‚ mu ostro.Zbyt dobrze znaÅ‚ takie sztuczki.Powie-dzieć wiele, a zarazem nic nie powiedzieć.- Mówcie o waszych obowiÄ…zkach - zażądaÅ‚.CofnÄ…Å‚ siÄ™ i przysiadÅ‚na skraju biurka.Nie patrzyÅ‚ na Dona.ZastanawiaÅ‚ siÄ™, czyjego przy-jaciel jest równie podekscytowany.Pewnie tak.Ale ten Niemiec niema prawa siÄ™ poÅ‚apać, że dowiadujÄ… siÄ™ czegoÅ› nowego.Plewig odzyskaÅ‚ nieco pewnoÅ›ci siebie.A wiÄ™c to tylko kwestia te-go, ile im musi powiedzieć.Nie wyrzÄ…dzi zbyt wielkiej szkody.Jestjuż za póz
no.Werwolfowców nie można już zatrzymać.StrzeliÅ‚ obca-sami.- Jawohl, Herr Hauptmann.Gdy we wrzeÅ›niu tysiÄ…c dziewięćsetczterdziestego czwartego roku przeniesiono oÅ›rodek z terenu Polski148do Thürenbergu w Czechach, wÅ‚Ä…czono mnie do grupy wykÅ‚adow-ców.MiaÅ‚em szkolić werwolfowców [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

ines.xlx.pl