[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie widziałam żadnegosensu w wydawaniu pieniędzy, których Steve nie miał zbyt wiele.W dziale mody obsypano mnieprezentami a Ted Cott wydał na naszą cześć wielkie przyjęcie, na które przybyło wielupracowników NBC.Potrzebowaliśmy rabiego, ale nie znaliśmy żadnego w okolicy.Koniec końców, Fanny Cohenpoleciła nam Jonaha B.Wise a, syna Stephena Wise a, który powołał do życia judaizm reformowany.Udaliśmy się do niego z obowiązkową wizytą, ale nie pamiętam, żeby udzieliłnam jakiejś rady; zresztą w naszym przypadku i tak nie zdałaby się na nic.Całe spotkanie nietrwało dłużej niż dziesięć minut, ale zmartwiło mnie, kiedy Steve spytał go wprost, ile wynosiopłata.Rabi, wcale nie zaskoczony tak bezpośrednim pytaniem, odparł, że pięćdziesiąt dolarów.Kupa forsy! I raczej nie można się było targować.Rano w dzień ślubu umyłam włosy, potraktowałam odrobiną płynu Superoxide i wtowarzystwie Jeremy ego pojechałam taksówką do mieszkania rodziców.Steve a trzeba byłoprzekonać, żeby sobie sprawił nowe czarne buty, ponieważ nie pozwoliłabym mu założyćbrązowych butów do niebieskiego garnituru i to były całe nasze przygotowania.Rozumiem, dlaczego ludzie robią z wesela takie przedstawienie przygotowując je miesiącamii wydając na nie fortunę, ale ja nie chciałam niczego w tym rodzaju.Mimi urządziła wielkiewesele, ale ja miałam dwadzieścia sześć lat i nigdy nie marzyłam, żeby być gwiazdą na własnymweselu.Moje koleżanki z Wellesley miały już troje lub czworo dzieci, a matka była naprawdęzaniepokojona, że przyjęcie weselne będzie kosztować dwadzieścia pięć dolarów od osoby.Pół godziny przed zaplanowanym terminem ślubu, kiedy ubierałam się w sypialni matki,dostałam porządnego pietra i poprosiłam Jeremy ego, żeby mi szybko zrobił drinka.Dzięki Boguw wieku dwudziestu dwóch lat nie był doświadczonym barmanem i wrócił z wysoką szklanką, pobrzegi napełnioną burbonem, którą wypiłam niemal jednym haustem.Tylko dzięki temu zdołanomnie wyciągnąć z pokoju.Przeszłam przez salon, prowadzona pod rękę przez ojca, cały czaspowtarzając głośno, To jest pomyłka, okropna pomyłka. Rabi był tak bardzo reformowany, że nawet nie miał na głowie jarmułki; nie miał jej zresztąnikt z pozostałych mężczyzn.Ceremonia trwała około czterech minut pięćdziesiąt dolarów! i wszystko, co pamiętam, to że Steve owi tak zaschło w gardle, że ledwie zdołał wychrypieć tak .Pozostał mi w pamięci widok jego zlepionych warg z pewnością byłam najmniejromantyczną panną młodą w historii.Prawie natychmiast po ceremonii zaniepokojony kucharzpodszedł do mnie i spytał, co to za pomyłka. To wszystko! odparłam, wykonując dłonią szerokigest. Och, myślałem, że to coś poważnego , odpowiedział, i uspokojony oddalił się.Tego samego wieczoru mieliśmy ze Stevem pojechać na weekend do Hawany tak,Hawany, przed erą Castro! musieliśmy więc jakoś przetrwać to popołudnie.Wróciliśmy dojego mieszkania, oddalonego tylko o jedną przecznicę, kochaliśmy się, po czym (był to piękny,słoneczny dzień) poszliśmy do zoo w Central Parku.W pawilonie dla małp pawian zjasnoczerwonym zadem odwrócił się do nas tyłem i w najbardziej skandaliczny i wyrazny sposóbdał nam do zrozumienia, co o nas myśli.Jestem pewna, że gdzieś w Afryce musi istnieć plemię,które wierzy, iż wielka, świeża kupa pawiana to zapowiedz szczęścia.Po doskonałym obiedzie w Barberry Room, rozradowani pośpieszyliśmy na lotnisko, gdzieokazało się, że nasz samolot będzie miał opóznienie.W owych czasach trzeba było lecieć doMiami i tam przesiąść się na samolot na Kubę.Samolot miał wielogodzinne opóznienie i kiedylotnisko zostało zamknięte na noc możecie mi nie uwierzyć, ale wtedy tak było nie byłogdzie usiąść.W wieczór swego ślubu musiałam stać w tłumie przez trzy niekończące się godziny,starając się robić dobrą minę, mimo że wskutek płaskostopia odczuwałam dotkliwy ból.Jakośwytrzymałam.Kiedy wreszcie samolot wystartował, Steve natychmiast zasnął, a mnie z oczupuściły się łzy, które nie przestawały płynąć aż do końca lotu.Z powodu bólu stóp cierpiałamkatusze i byłam zupełnie wykończona co za noc!Humor wrócił mi dopiero w porze lunchu, kiedy znalezliśmy się w naszym nadmorskimhotelu w Hawanie, a sam weekend to był istny raj.Nigdy już nie będzie takiego romantycznego izmysłowego miejsca, jak Hawana przed nastaniem Castro.Pojechaliśmy tam jeszcze dwukrotnie,ostatni raz w rok po objęciu władzy przez Castro.Odkryty westybul naszego hotelu był pełen maszerujących tam i z powrotem mężczyzn, ubranych w T shirty i spadochroniarskie buty,którzy na karabinach mieli zatknięte bagnety. Co się tu dzieje? spytałam recepcjonistę. Och,to są pracownicy Czerwonego Krzyża , odpowiedział. Nie zauważyła pani tych czerwonychkrzyży na ich koszulach? Zrobiłam sobie zdjęcie z tymi roześmianymi, brodatymi żołnierzami.Parę dni po naszym powrocie z wycieczki, Kuba i Stany Zjednoczone zerwały stosunkidyplomatyczne.Podczas naszej podróży poślubnej na Kubę, zwykły trzydniowy weekend rozmyślnieprzedłużyliśmy sobie o jeden dzień
[ Pobierz całość w formacie PDF ]