[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Właśnie przybyła z Galii, w którym to królestwie jej ojciec Atiliusz, mąż już wpodeszłym wieku, sprawował rządy w imieniu cesarza; teraz, już dla swego wieku, wrócił doRzymu, gdzie myślał zawiesić oręż i wreszcie odpocząć.Córka zwała się Porcja i byłapociechą jego starości, ulgą w słabościach, a przede wszystkim ukochaniem i radością.Na tę damę (jedną z najznakomitszych w Rzymie) patrzył Klaudiusz z takim zapałem inatarczywością, że od owego dnia obraz jej niezwykłej urody utkwił w jego duszy.W czasie bytności w świątyni, gdzie składano uroczyste ofiary na cześć Jowisza,Klaudiusz starał się oczami dać do zrozumienia pięknej Porcji, jak jest zainteresowany jejurodą, i wpatrywał się w nią tak uporczywie, że musiała to dostrzec; to zobligowało ją dopytania swej przyjaciółki, która jej towarzyszyła, kim jest ów Klaudiusz, bo dopiero zjechała inie zna go wcale.Przyjaciółka wystawiła jej dokładnie wszystkie zalety owego rycerza,stanowisko, jakie zajmuje, jego wielką poufałość z cesarzem, zawsze go chwaląc, bo byłajego miłośniczką.Porcja nie zlekceważyła jego atencji, obserwowała, jak wpatruje się w nią znietajonym zapałem, a wyczuwała z oznak okazywanych przez rycerza, że to wszystkowywodzi się z zauroczenia jej osobą; jej również spodobał się Klaudiusz, w myśli wyraziłajuż zgodę - jeśli będzie obstawał przy chęci wstąpienia w jej służbę - by darzyć go łaską;wszak był drugą osobą w cesarstwie, nie mogła pragnąć więcej.Od tego dnia Klaudiusz starał się być w służbie Porcji, choć w wielkiej tajemnicy, byto nie doszło do uszu Oktawii, z którą również się spotykał; nie było nocy, by w ogrodzie,gdzie ją widywał, nie był darzony łaskami, ale w sposób godziwy i zacny.Z Porcją doszedłdo tego, że już go faworyzowała, on zaś wtedy nie pamiętał zgoła, że istnieje na świecieOktawia i że ją winien kochać; prowadził znią rozhowory raczej przez wzgląd na rację stanu , obawiając się, by nie stała siępowodem do rozdzwięków z jej bratem, cesarzem.W tym czasie umarł Atiliusz, ojciec Porcji, zostawiając jej wielką fortunę; odbyły sięegzekwie zgodnie z pogańskimi zwyczajami ich kraju.Porcja na kilka dni usunęła się w cień,nie widując się z Klaudiuszem, lecz uciszył się smutek, a wtedy poszedł aż do jej domu,podając jej wprzód rękę jako jej małżonek; dzięki temu mógł znalezć się w ramionachumiłowanej Porcji i cieszyć się nią.Zawsze jednak w tajemnicy z obawy przed Oktawią.Aleo jej skłonności uwiadomił swą małżonkę i za jej zgodą nie wyrzekł się galanterii, upewniającPorcję, że to potrwa niedługo, bo niebawem należy się spodziewać przybycia Decjusza, jejkuzyna.Gdy tak stały sprawy, Kamil, walny dowódca i doświadczony żołnierz, którysprawował rządy w górnej Panonii, tam gdziedziś są Węgry, zbuntował się przeciw cesarzowi, żądny stać się panem i absolutnymwładcą swego królestwa.Cesarz, gdy go uwiadomiono o tym, postanowił osobiście się tam udać i ukarać takązuchwałość, mimo próśb swej siostry, by tego nie czynił. Zebrał zatem legiony i z nimi, jak i nowo zaciężnymi, których szybko zebrał,wyruszył z Rzymu z wielkim pośpiechem, aby nie dać czasu zbuntowanym, aby nie zdołalisię umocnić przez jego powolność.W wyprawie musiał wziąć udział Klaudiusz, bo cesarznigdy się z nim nie rozstawał, wymagając, by go wyręczał w sprawowaniu rządów.I Oktawia, i Porcja zasmuciły się jego odjazdem; wobec jednej okazywał rycerzprawdziwy smutek, wobec drugiej udał go, pragnąc, by po powrocie do Rzymu już zastałDecjusza i by wreszcie poślubił on swą kuzynkę, a jemu dał możność powiadomienia cesarzao swym małżeństwie i możności jawnych zaślubin z piękną Porcją.Cesarz przybył na Węgry i dopadł Kamila w obwarowanym Belgradzie, który jeststolicą tej prowincji.Obiegł miasto, które odparło trzy szturmy, przy czym raz omal nie zostało zdobyte,mimo że broniło się dzielnie.Nie brakło jednak takich, którzy, widząc tyranię Kamila i opór wobec prawowitejwładzy, starali się wydać miasto i nawet osobę samego buntownika, omawiając to wtajemnicy z cesarzem; stanął tedy sekretny układ o umożliwieniu jego wojskom wejścia doBelgradu.Pewnej nocy, gdy Kamil najmniej się spodziewał, legionom rzymskim otwartobramy, dzięki czemu cesarz zajął miasto, uśmiercając przywódców buntu, a samego Kamilabiorąc do niewoli; ku przestrodze dla innych, po dwu dniach na szafocie ucięto mu głowęwobec całego wojska cesarskiego, które stało się świadkiem owego aktu sprawiedliwości.Teraz cesarz odzyskał całe Węgry, przywracając je swemu posiadaniu i czyniąc się ichnamiestnikiem dla pełnego usatysfakcjonowania.Cesarz uznał, że siostrze należy zdać sprawę z tegoszczęśliwego wydarzenia, i powiadomił o tym w zaufaniu Klaudiusza, by ustalićosobę posłannika, który mógłby zawiezć nowinę.Klaudiusz pragnął jak najszybciej udać się w powrotną drogę, by znów małżonkęwziąć w ramiona, zgodził się zatem doręczyć list osobiście, co cesarz ocenił w pełni; sądziłbowiem, że Klaudiusz podjął się tego, by dodać znaczenia poselstwu, i był mu wdzięczny zato; opuścił więc Węgry w towarzystwie dwunastu rotmistrzów, którzy chcieli z nim jechać isłużyć mu w czasie drogi
[ Pobierz całość w formacie PDF ]