[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Hundoj! li kriis,kaj liaj okuloj kolerege flankenrigardis, kvaza� li volus vipiilin!Elke metis la manon sur lian brakon. Lasu ilin, ili �iuj vo-lonte estus, kio vi estas! Certe! li respondis kolere. Kaj , �i da�rigis, �u Ole Peters ne mem akiris bienon peredzi�o? Certe, Elke, sed kiom li akiris, ne sufi�as por digografo! Pli vere diru, li mem ne sufi�as, kaj Elke turnis sian ed-zon tiel, ke li devis rigardi en spegulon. Jen la digografo! �i66 LA BLANK�EVALA RAJDANTOeLIBROdiris, nun rigardu lin; nur tiu, kiu estas kapabla, okupu ofi-con! Vi ne estas malprava, li diris mediteme, tamen nu,Elke, mi devas iri al la orienta kluzo, la pordoj ree ne tutefermi�as. xi premis lian manon. Jen, anta�e rigardu min! Kion vipensas? Viaj okuloj rigardas tiel malproksimen! Estas nenio, Elke, vi ja pravas! Li foriris; sed li estis irinta nur mallonge, kiam la kluzo-riparo jam estis forgesita.Alia plano, nur duone finpripensita,kiun li estis kunportinta kun si jam dum jaroj sed kiu pro ur-�aj administraj devoj ne povis esti realigata, denove kaptis lin,e� pli forte ol iam anta�e, kvaza� �i subite estus ricevintaflugilojn.Enpense irinte li subite trovi�is sur la mardigo.Li jam pre-teriris la vila�on je �ia dekstra flanko kaj proksimi�is al laurbo.Ankora� li plupa�is, sen�ese rigardante la eksterdigangrundon.Lia spirito intense laboris.Fine li haltis.La ekster-diga grundo �i tie estis nur mallar�a strio. Certe estos eble! li diris al si mem. Sep jarojn en la ofico; ili ne plu diru, ke miestas digografo nur pro mia edzino! Ankora� li staris.Esplore kaj mediteme li rigardis la verdaneksterdigan grundon.Poste li reiris �is tie, kie la eksterdigagrundo same formi�as je mallarga strio.�in trairis, proksimede la digo, torenta marfluo, disigante �in preska� tute for dela firma tero kaj farante �in insulo.Kruda lignoponto trans-kondukis.Estis malfluso.La ora septembra suno briletis sur la prok-simume cent pa�ojn larga �limejo kaj sur la profunda Priehlen �ia mezo, kiun e� nun trairis la marakvo.67 LA BLANK�EVALA RAJDANTOeLIBRO Estos eble �irka�digi �in! diris Hauke al si mem.Levin-te la rigardon, li image �irka�is la disigitan grundon per novadigo kun nova, de li elpensita profilo. Oni ricevus milon da dematoj, ridetante li diris al simem, ja ne tre multe, sed Alian projekton li ekpensis.La eksterdiga grundo �i tieapartenis al la komunumo.Al �iu ano apartenis kvanto dapartoj, la� la amplekso de lia terposeda�o en la kornunumadistrikto.Li sumigis, kiom da partoj li ricevis de la patro; kiomde la patro de Elke, kaj kiom li jam a�etis dum la edzeco parte, anta�sentante estontan profiton, parte pro la pliigo desia �afbredado.Jam estis granda kvanto; �ar anka� �iujn par-tojn de Ole Peters li a�etis.�i tiu �agreni�is pro sia plej valoravir�afo, droninta okaze de parta inundo.Estis malofta akci-dento; �ar Hauke povis memori, ke e� fortaj flusoj tie kovrisnur la randon. Kiom da bonegaj, altvaloraj pa�tejoj kajgrenkampoj oni gajnus! Kvaza� ebrio kaptis lin; sed premantela ungojn en la manplatojn, li devigis siajn okulojn rigardiklare kaj seniluzie tion, kio ku�as anta� li. Estis vasta, sen-diga areo, �e kies ekstremo nun pa�tis sin aro da malpuraj�afoj.Kiu sciis, kiaj �tormoj kaj tajdoj jam venontjare atakos�in.Krom tio, por li venus multege da laboro, batalado kaj�agreno.Tamen .Hejmenirante estis al li, kvaza� li portusgrandan trezoron.En la koridoro Elke renkontis lin. Kiel statis la kluzo? �idemandis.Mistere ridetante li rigardis �in. Ni balda� bezonos aliankluzon, li respondis, kaj kampdefluilojn kaj novan digon! Mi ne komprenas vin, respondis Elke enirante kun li la�ambron. Kion vi volas diri per tio, Hauke? 68 LA BLANK�EVALA RAJDANTOeLIBRO Mi volas, li diris malrapide kaj poste silentis momenton, mi volas, ke la granda eksterdiga areo, etendi�anta de niabieno okcidenten, estu firme digo�irmata.La tajdo preska�dum generacio indulgis nin; sed se iam revenos terura fluso,detruanta la herbokovra�on, �i povos pereigi la tutan fruktonde nia pena laboro.Nur la malbenita malordo estas kulpa, ketiurilate oni nenion entreprenis! Mirigite �i rigardis lin. Vi ja ripro�as vin mem! �i diris. Tion mi faras, Elke; sed �is nun mi devis plenumi tro mul-te da alia laboro. Ja, Hauke, certe, vi faris vian devon! Li estis eksidinta en la fotelo de la mortinta digografo, kajliaj manoj firme �irka�prenis la apogilojn. �u vi kura�as tionfari? lin demandis la edzino. Certe, Elke! li rapide respondis. Ne agu tro rapide, Hauke; estas farota�o je morto kaj vivo,kaj preska� �iuj kontra�staros vin kaj oni ne dankos al vi vi-ajn penojn kaj zorgojn! Kapjesante li respondis: Mi scias! Kaj se via plano ne sukcesos? �i ree demandis. Depostmia infana�o mi a�dis diri, ke Priehl ne estas flushaltigebla;kaj pro tio oni lasu �in. Tio nur estas elturni�o por mallaboremuloj! diris Hau-ke. Kial Priehl ne estus haltigebla? Pri tio mi nenion a�dis; eble, �ar �i rekte trairas; la fluoestas tro rapida. xi memoris kaj preska� ruzetan ridetonmontris �iaj seriozaj okuloj: Kiam mi estis infano, mi fojea�dis, ke la servistoj parolis pri tio.Por ke la digo tie kon-tra�staru, ili opinias necese en�eti kaj endigigi viva�on.�edigokonstruo �e la alia flanko, eble anta� cent jaroj, la�dire69 LA BLANK�EVALA RAJDANTOeLIBROoni a�etis ciganan infanon de �ia patrino kaj endigigis �in;sed nuntempe certe neniu patrino vendus sian infanon! Hauke kapbalancis. Do estas bone, ke ni ne posedas infa-non, alie oni certe postulus �in! Ili ne ricevus! diris Elke, farante timplenan manmovon.Kaj Hauke ridetis.Sed denove �i demandis: Kaj �u vi pri-pensis la altegajn kostojn? Mi faris, Elke, sed la gajno multoble superos ilin; anka�oni �paros grandparte la riparkostojn por la malnova digo.Nija mem laboras kaj havas en la komunumo pli ol okdek jun-goparojn kaj, krom tio, laborpovaj manoj ne mankas al ni.onidiras, ke vi, Elke, faris min digografo; do mi volas pruvi, ke miestas inda! Ekka�rinte anta� li, �i zorgoplene rigardis lin.�emante �inun ekstaris.Malrapide mankaresante lian vangon, �i diris: Mi devas da�rigi mian taglaboron; faru la vian, Hauke! Amen, Elke! li diris, serioze ridetante. Laboron ni amba�havas! Kaj vere, estis sufi�e da laboro por amba�; sed la plej gran-da �ar�o ku�is sur la �ultroj de la edzo.Diman�e posttagme-ze, ofte anka� post laborfino, Hauke sidis kune kun kapablatermezuristo enprofundi�inte en kalkulado, skizoj kaj deseg-na�oj.Estante sola, li faris la samon, kaj ofte li laboris �is postnoktmezo.Poste li steliris en la kornunan dormo�ambron, �arla mucidaj alkovoj en la lo�o�ambro ne estis plu uzataj.Liaedzino, por ke li fine ripozu, �ajnigis dormi, kvankam �i aten-dis lin kun tremanta koro.Tiam li kisis �ian frunton, flustran-te karesan vorton.Poste li mem ku�igis sin, sed ofte ekdormisnur je la unua kokokrio.En vintra ventego li suriris la digon, kun krajono kaj pape-70 LA BLANK�EVALA RAJDANTOeLIBROro en la mano
[ Pobierz całość w formacie PDF ]