[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.La duamikoj iradis, parolante pri diversaj objektoj.Stetten parolis pri multaj objektoj, sed ne tuˆsis eˆc per unu vorto la aferon de kelkaj tagoj anta˘ue.“Stranga ˆgi estas,” interne pensis Gering; “li do komencu!”Gering de tempo al tempo penis igi la amikon tuˆsi la aferon, sed Stetten ˆsajnis ne kompreni kaj intence parolis pri aliaj objektoj.Tiel ili amba˘u fine venis al loko, kie la arbaro estis iom travidebla.Preterirante, Gering rimarkisne malproksime anta˘u ili du sinjorinojn, kiuj nerapide iradis anta˘uen.Li ne povis ilin rekoni, sed ionekonata faris pli rapide bati lian koron.Stetten ne diris eˆc unu vorton, ˆsajnis, ke li ne vidas la virinojn.Gering intence silentis.Post7.Nur unu vorton!76kelkaj paˆsoj la sinjorinoj ne estis pli videblaj.La parolado estis finita, kaj Gering meditante iradis sur la nelarˆga vojo post sia amiko, kiu, disˆsovante ie kaj ie la branˆcojn, nela˘ute kantadis la kantonde Heine: “Mi ne scias, kion signifas.”Fine Gering rekomencis paroli:“Tie ˆci estas pli kaj pli interese.Ni iras tra efektiva densaˆo anta˘umonda!”“Jes,” respondis Stetten, “estos ankora˘u pli interese, kiam fine la arbaro finiˆgos.Estis beletavojo, certe!”La arbaro iom post iom maldensiˆgis, kaj kiam Stetten disˆsovis la lastajn branˆcojn, montriˆgisherba loko ˆcirka˘uita de la arbaro, kaj en la fino de tiu loko estis bela dometo arbarista.“ ˆCu tie ˆci ne estas belege?” demandis Stetten.“Belege, certe!” respondis Gering; sed Stetten aldonis:“Mi diras al vi, amiko, ni trovos ankora˘u ion pli belegan!”“Kion do li intencas?” sin demandis Gering.La du amikoj aliris al la dometo.En la mezo de la vojo Stetten sin turnis al la dekstra flanko.“Ni eniros en la dometon per poste,” li diris.Ili tiel ˆcirka˘uiris la dometon tra la arbaro kajproksimiˆgis al ˆgardeno.Stetten estis kelkan pecon pli anta˘ue.Jen du sinjorinoj, elirintaj el la pordo, alvenis al la du amikoj.“Ho!” kontra˘uvole ekkriis Gering, ˆcar li rekonis la samajn du virinojn, kiujn li anta˘ue vidis en la7.Nur unu vorton!77arbaro.Kiam la du sinjorinoj eliris el la ˆgardeno, Stetten rapide alproksimiˆgis al ili, salutinte ilin ˆgentile.ˆGi estis Mathilde kun Ella.Stetten malla˘ute diris al Ella kelkajn vortojn, kaj tiam tiu ˆci ruˆgiˆgis.“Certe!” diris Stetten la˘ute,“demandu do lin vi mem!”Gering dume alvenis.Anta˘u ol li povis saluti la sinjorinojn, Ella alpaˆsis al li kaj diris:“ ˆCu tio estas efektive vera, kion sinjoro de Stetten min sciigis?”“Jes a˘u ne!” rapide ekkriis Stetten al Gering.“Nur unu vorton — jes a˘u ne!” Kaj li rigardis sianamikon kiel sciante, ke tiu ˆci ne povus respondi ion alian krom “jes”.La rigardo de Ella nun ekbrilis.ˆGi estis tia rigardo, ke Gering ˆgin sentis en sia koro — tielmagnete Ella nenie ankora˘u lin rigardis! ˆSi atendis la respondon; ˆsajnis al li, ke li vidas kaj sentas,ke ˆsi atendas nur la unu vorton: “jes”.Kaj tamen li ne sciis, pri kio propre ˆsi lin demandas.Sed en la demando estis io, kion li komprenis tre bone; ˆsi ˆgin elparolis per sia malseka rigardo; ˆsia brustosin levadis kaj mallevadis, kaj jen ˆsia mano estis donita al li.“ ˆCu estas vere, Herman?” ekparolis ˆsi nun tiel karese kaj plene je amo, ke Gering tute forgesis la ˆcirka˘uaˆon.Li vidis pli nenion krom ˆsi, li a˘udis nur ˆsian voˆcon; la tuta mondo ˆsajnis foresti.Linun sentis feliˆcon, tiu ˆci sento lin venkis, li prenis ˆsian manon.Tiel varme, kiel nenie ankora˘u, liekparolis al ˆsi, li respondis:7.Nur unu vorton!78“Jes, Ella, jes!”Kaj la du amantoj sin ˆcirka˘uprenis.“Jen!” ekkriis Stetten.“ ˆCu mi ne plenumis mian promeson?Mi plenumis eˆc pli ol tion, ˆcar mi promesis nur unu vorton, sed Gering nun elparolis eˆc tri vortojn!”Kiam la sekvantan tagon Stetten venis en la loˆgejon de sia amiko, li mirante lin vidis vestitan ennigra surtuto kun kravato kaj gantoj blankaj.Stetten ne bezonis longe demandi.“ ˆCu vi iras al la komerca konsilano Balding?”“Jes.”“Kaj kion vi respondos, kiam tiu ˆci vin demandos: sinjoro juˆgisto, kion vi deziras?”“Nur unu vorton, Stetten!”“Kaj tiu ˆci vorto estos?”“Ella’n!”8.La porcio da glaciaˆoRakonto de L.Dilling, tradukita de Eduard Hall el Joensuu (Finnlando)Tiu rakonto aperis en LE de Septembro ˆgis Decembro 1892Estis tre agrable en la buduareto de sinjorino Breine.La meblaj kovriloj estis el blua atlaso, kaj la lignaˆo de la seˆgoj estis origita.Tie sin trovis anka˘u multaj etaˆgeretoj, egale kovritaj per bluaˆstofo kaj ornamitaj per bluaj franˆgoj, kiujn najletoj origitaj firme tenis.ˆCirka˘ue en la ˆcambro estisdistrita ankora˘u multo da sendifinaj puf-seˆgoj, a˘u kiel ili estas nomataj, tiuj remburitaj, rondaj,kvarangulaj kaj ovalaj objektoj kun bluaj atlasaj kovriloj kaj amaso da nekompreneblaj laˆcaˆoj kaj penikaˆoj.En unu angulo de la buduaro, apud la fenestro, staris pianeto kun la postflanko turnita al la interno de la ˆcambro.Kiam oni sidiˆgis al la piano, oni sidis tie efektive kaˆsita, ˆcargrandaj foliokreskaˆoj sur la amba˘u flankoj de la instrumento formigis vere tropikan la˘ubon en tiuˆci malgranda Edeno de la sinjorino.Estis trankvile kaj pace en la buduareto, ˆcar neniu tie sin trovis; kaj duonhela kvieta lumo sin8.La porcio da glaciaˆo80vastigis tra la tuta ˆcambro.Vere, la origita lampo, pendanta de la plafono, brulis, sed tiel super ˆgi,kiel anka˘u super la kandeloj sur la skribotablo, estis koketaj ˆsirmiloj.La blua silka pordokurtenoestis tirita anta˘u la pordo, sed el la flankaj ˆcambroj estis a˘udata dancmuziko kaj viva interparolado;ˆcar tiun ˆci vesperon estis balo ˆce la komercegisto Breine, la sinjoro de la domo.La muziko silentiˆgis momente, la pordokurteno ekˆetiˆgis flanken, kaj sur la sojlo de la pordo sinmontris alta, gracia virina figuro.Kelkaj frake vestitaj sinjoroj, kun la haroj kombitaj sur la frunto kaj la klakˆcapelo sub la brako, ˆcirka˘uis ˆsin; sed ˆsi forigis ilin kun mieno de reˆgino, anta˘utiris rapidela kurtenon anta˘u la pordo, kaj falis poste laca sur unu el la silkokovritaj kanapoj
[ Pobierz całość w formacie PDF ]