[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kaj kiam la galeaso çiam kuÿis senmova, la ÿtormo fojon post fojo ekskuis ¸in.Tintadis çiuj malgrandaj glacipecoj kiuj pendis en la ÿnuregaro.Knaris kaj krakis en la flankoj de la ÿipo.Fortaj klakoj sonis en la mas-toj, kiuj estis premataj tiel, ke ili preskaû rompi¸is.Ne estis silenta nokto.Oni aûdis kvazaû malfortan grincadon en la aero, kiam la ne¸o siblante alblovis.Kraketado kaj plaûdado aûdi¸is, kiam la pluvo estis vipata malsupren.Sed en la glacio esti¸is unu fendo post la alia, kaj tiam aû-78L A M O N O D E S I N J O RO A R N EeLIBROdi¸is tondro, kvazaû militÿipoj kuÿus sur la maro kaj deÿar-gus fortajn pafojn unu kontraû la alian.Sed la ÿipestro ne aûskultis por aûdi ion el tio.Li iris sur la ferdeko la tutan nokton, ¸is griza taglumo disvasti¸is sur la çielo, sed li tamen ne aûdis tion, kion li volis aûdi.Fine sonis tra la nokto kanteca unutona mu¸o, lulanta kaj karesanta sono kiel de malproksima kanto.Tiam la ÿipestro rapidis trans la remistajn benkojn en la mezo de la galeaso al la alta konstruaîo en la pruo, kie dormis liaj viroj.”Levi¸u!” li vokis al ili, ”kaj prenu boatstangojn kaj remilojn! Baldaû venos la momento, kiam ni liberi¸os.Mi aûdas la mu¸on de la senglacia akvo.Mi aûdas la kanton de la liberaj ondoj.” La viroj tuj levis sin el sia dormo.Ili postene staris laû la flankoj de la ÿipo, dum la mateno malrapide heli¸is.Kiam fine tiom heli¸is, ke ili povis vidi tion, kio okazis dum la nokto, ili trovis, ke golfoj kaj markoloj estas senglaciaj ¸is la malproksima maro.Sed en tiu golfo, kie ili estis frostfiksitaj ne estis eç unu fendo en la glacio, sed ¸i estis firma kaj ne-rompita.Kaj en la akvokolo, kiu kondukis el la golfo turigis sin alta muro de glacio.La ondoj, kiuj libere ludis ekster ¸i, suprenîetis tien unu glacitavolaîon post la alia.Veloj svarmis ekstere en la akvokoloj.Estis çiuj fiÿistoj, kiuj estis frostfiksitaj en Marstrand kaj nun forrapidis de tie.La ondoj îetis sin alten, kaj glacipecoj ankoraû dancis sur la ondoj, sed kredeble ÿajnis al la fiÿistoj, ke ili ne havas tempon atendi trankvilan kaj sendan¸eran maron, sed ili jam komencis sian veturon.Ili staris en la pruo de siaj ÿipetoj kaj akre observis.La malgrandajn glacipecojn ili forigis per remilo, 79L A M O N O D E S I N J O RO A R N EeLIBROsed kiam la grandaj venis, ili turnis la direktilojn kaj iris flanken.Sur la galeaso la ÿipestro staris sur la altkonstruita ÿipanara kajuto kaj postrigardis ilin.Li komprenis, ke ili havas malfacilan voja¸on, sed li ankaû vidis, ke unu post la alia iel trapasas kaj atingas la maron.Kaj kiam la ÿipestro vidis la velojn gliti trans la bluan maron, lia sopiro tiel forte atakis lin, ke larmoj preskaû venis en liajn okulojn.Sed lia ÿipo kuÿis senmova, kaj antaû li la glacio turigis sin en pli kaj pli altan muron.Ekstere sur la maro na¸is ne nur ÿipoj kaj ÿipetoj, sed kelkfoje alna¸is ankaû blankaj montetoj el glacio.Estis gigantaj tavolaîoj, kiuj estis îetitaj unu sur la alian kaj nun velis suden.Ili brilis blanke kiel ar¸ento en la matena suno, kaj kelkfoje ili ekfiamis ru¸e, kvazaû rozoj estus sternataj sur ili.Sed meze en la siblanta ÿtormo aûdi¸is laûtaj krioj.Jen sonis kiel kantantaj voçoj, jen kiel tondro de trombono.Estis forta ¸ojego en tiuj sonoj.Ili estis tiaj, ke la koro nepre pli libere batis, kiam ili aûdi¸is.Ili venis de longa vico da cignoj, kiuj alflugis de sude.Sed kiam la ÿipestro vidis la glacimontojn na¸i suden kaj la cignojn flugi norden, tia sopiro atakis lin, ke li tordis la manojn.”Ve al mi, ke mi devas kuÿi tie çi!” li diris.”Kiam la glacio rompi¸os en tiu çi golfo? Tie çi mi devas kuÿi ankoraû multajn tagojn kaj atendi.”Sed kiam li pensis tion, li ekvidis veturantan homon alveni sur la glacio.Li venis el mallar¸a akvokolo en la direkto al Marstrand, kaj li tute sentime veturis sur la glacio, kvazaû li ne scius, ke la ondoj ree komencis porti ÿipojn kaj ÿipetojn
[ Pobierz całość w formacie PDF ]