[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Sed Viktoro ¸in aliformigis en vastan çambron sen ia malfermaîo, en kiun oni povis eniri nur tra lia apartamento per pordo ÿlosita de sekrethava seruro, 589KASTELO DE PRELONGOeLIBROkies la filo Linÿardo sola posedis ÿlosilon.Tiu stranga lo¸ejo, en kiun la suno neniam penetris, estis luksege meblita.De la plafono ¸is la pargeto oni kovris la murojn per teksaîoj remburitaj, kiuj formis dank’al sia dikeco veran matracon.Nevideblaj truoj lerte disboritaj ebligis la renovigon de l’aero.Dank’al gaskameno tage kaj nokte hejti¸anta, estis ebla la konservado de alta temperaturo; kaj pro tio neniu bezonis eniri en la çambron por observi la fajron.Kiam la komandanto kaj lia edzino en ¸in penetris, du lustroj same gasflamaj al ¸i lumigis per kruda lumo.—Kia stranga konstruaîo, ekkriis la grafino.Por kio ¸i povas vin utili?Viktoro fermis la pordon malantaû si.—¯is nun, sinjorino, li respondis malvarmtone, tiu çambro neniel min utilis.Sed mi ¸in konstruigis por rompi la volegon de la fiera virino, kiu sin rifuzas al mia amo.Aûdinte tiujn lastajn vortojn elparolitajn de terura voço, Matildo pali¸is.—Sidi¸u, sinjorino, daûrigis la komandanto, kaj min aûskultu atentege.Vi estas en mia povo.Neniu scios, ke vi trovi¸as çi tie; neniu venos por vin liberigi.Tiu çambro havas nek pordon nek fenestron.¯i trovi¸as en la parto la plej malproksima de l’hotelo, en la parto, kiu rigardas la ¸ardenojn: plie ¸i estas lerte matracumita.Çi 590KASTELO DE PRELONGOeLIBROtie vi lo¸os ne vidante la sunon, parolante kun neniu.Çiusemajne oni donos al vi skribilaron kaj paperfolion; vi povos korespondi kun via familio.Sed zorgu pri viaj frazoj, çar çiuj leteroj, kiujn vi skribos aû kiujn vi ricevos, estos legitaj de mi.La grafino restis senmova, kvazaû frapita de bastonego: ÿiaj zumantaj oreloj aûdis nur tre neperfekte la parolojn de ÿia edzo.Post silento Viktoro daûrigis.—Mi estas laca, vidante, ke vi min konsideras kiel fremdulon, kiel senvaloraîon.¯is nun mi estis nur via lakeo kaj via ludilo: de nun mi refari¸as via edzo kaj via estro.La malsukcesintaj provoj, kiuj min ridindigis, ne renovi¸os.La komandanto Linÿardo ne estas viro, kiun oni mokas: vi tion ekscios per viaj malfeliçaîoj.Kiam tiu mallibera ekzistado tro pezos sur vin, vi facile povos retrovi vian liberecon.Sed vi ricevos ¸in nur per la delaso de via persono kaj de riçaîoj al vi donitaj de mia patro.Vi havas la tutan vivadon por pripensadi: mi estas paciencema: mi atendos.Sin ÿovinte sur la dika tapiÿo, kiu malsonorigis la bruon de liaj paÿoj, la filo Linÿardo malfermis la pordon, eliris kaj ¸in senbrue ÿlosis.La grafino ne rimarkis lian eliron.591KASTELO DE PRELONGOeLIBRODe longa tempo Matildo restis senmova, kun frunto mallevita, kun manoj sur la genuoj; sidante sur la rando de apogse¸o, ne komprenante.Kiam fine ÿi levis sian kapon, kun granda miro ÿi rimarkis, ke ÿi estas sola.Ÿi provis klarigi sian situacion, sed ne sukcesis kunligi kune du ideojn.Subite ÿi stari¸is per unu salto.Ÿi volis krii, peti helpadon: sed en la silenta kaj peza atmosfero de tiu vatumita çambro ne eç sonis la e˛o de ÿia voço.¯i eksaltegis al la muroj, ilin frapis per la pugno, la piedo, la genuo: la elasta teksaîo repuÿis ÿiajn batojn kaj redonis neniun sonon: eç la juna virino ne havis kiel konsolon la senton, ke ÿi kontuzas siajn pugnojn.Kaj dum tiu tempo la kandelabroj daûrigis la bruladon de siaj altaj kaj senmovaj flamoj, îetante lumon çiam egalan, neniam ÿanceligantan, sur la pezan silenton de tiu matracumita tombo.—Estas neeble! mi son¸as! mi havas febron! ekkriis la malfeliçulino.Tamen mi ne povas resti enfermita tie çi, tiel longe kiam plaços al tiu monstro min deteni en tiu loko.La grafino ne povis resti senmova.Ÿi paÿis, marÿis, rondiris çirkaû la çambro, kiel sova¸a besto falinta en kaptilon, kiam malforta krako altiris ÿian atenton.Ÿajnis ke kartuÿo eli¸as el la muro kaj antaûeniras al ÿi.La juna virino saltegis, kredante trovi malantaûe malfermaîon ian kaj poste la liberecon.Sed tiu kartuÿo nur 592KASTELO DE PRELONGOeLIBROmaskis metalan ÿrankon, enmetitan akurate en la muron kaj ruli¸antan sur kaÿitaj radoj.Ekstere puÿita de nevideblaj manoj, tiu çareto malrapide antaûeniris ¸is la mezo de la çambro.Kiam ÿi estis alveninta al la limo de sia irado, flanka pordo aûtomate malfermi¸is.La grafino îetis internen de la meblo febran rigardon: en ¸i ÿi trovis la tolaîojn, la robojn, la nokttualetojn alportitajn de ÿi en Parizon: ilin al ÿi sendis ÿia edzo.Sur la pordo estis fiksita ardezo, al kiu krajono alli¸is per çeneto.Kelkaj linioj trovi¸is skribitaj sur ¸i
[ Pobierz całość w formacie PDF ]