[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Li timas, ke, kiam eç li estus senkulpigita pri la mortigo de Sedilo, oni lin kulpigos pri bigamio, pro lia edzi¸o kun Re¸ino.En tiaj kondiçoj li preferas konservi sian Fradekan personecon, çar ¸i sola lin povas protekti kontraû tiu dua dan-¸ero.Reale li estas tute prava.Ha! tiu knabego estas diable forta!Post du monatoj, kiam oni estis ricevinta de la tribunalo la revizion de l’proceso, Maziero tradukigis en çiuj lingvojn kaj enpresigis en çiujn Parizajn, provincajn, ali-dandajn îurnalojn kaj fine en la kvindek Esperantajn gazetojn dissemitajn sur la supraîo de la terglobo noton, kiu devis çiutage eldoni¸i dum ses monatoj.Tiu ago devis kosti al li grandegan monsumon.Sed por redoni al tiuj, kiujn li amas, ripozon kaj honoron, la bankiero ne ÿanceli¸is, kaj oferis gaje parton de sia posedaîo.Tiu noto diris:”Fernando Herbeno, kondamnita al punlaboroj ¸is la fino de sia vivo, kaj nun çenrompinta, estas sciigita, ke îus oni malkovris dokumenton, kiu liveras por li novan fakton, tio estas se ne pruvon, almenaû prisupozon pri lia senkulpeco.Tiu dokumento estas letero de Re¸ino Kolardo.451ÇU LI?eLIBROAntaû kiam tiu virino malaperos, ÿi tuÿita de konsciencriproçoj, konigis laû ¸iaj plej etaj detaloj çion, kio okazis inter ÿi kaj ÿia amanto, en la tago, en kiu Sedilo estis mortigitaSekve, tial ke la revizio de l’proceso estas principe ricevita, la puno, kiu frapas Fernandon Herbenon, estas momente interrompita.Se li konsentas sin prezenti denove antaû la tribunalo kaj toleri la provojn de dua ju¸o, li povas reveni en Francujon sub sia vera nomo, ne havante ion por timi.”452ÇU LI?eLIBROÇAPITRO DEKDUADepost kvin monatoj, tiu artikolo montri¸is çiutage en çiuj tutmondaj îurnaloj.La publiko, ¸in trovante konstante sub siaj okuloj, estis tedita de tiu sençesa legado kaj ¸in konis parkere.—Evidente tiu Herbeno estas malviva depost longa tempo, çiuj çiuflanke certigis.Li mortis, penante forkuri for de Noumea, kiel liaj kunuloj, pri kiuj oni havas same neniun sciigon.—Vi eraras, respondis la aliaj: estas malviva nur la nomo Herbeno; çar tiu, kiu ¸in portis, nomi¸as hodiaû Fradeko.Maziero, konvinkite, ke lia baptofilo ne povas reaperi, tial ke li estas la sama viro kiel Petro, atendis senpacience, ke la monatoj estos fluintaj.Li senripoze klopodis apud çiuj potenculoj por redaktigi mortakton je l’nomo de Fernando.Dum tiu tempo, la Ministro de Justeco forlasis sian oficon pro politikaj malkonsentoj.La nova Gardisto de Sigeloj, kiu pro financaj aferoj havis privatajn motivojn por esti danka al la bankiero, afekte montris en tiu afe-453ÇU LI?eLIBROro, same kiel en çiuj aliaj, opinion diametre kontraûan al tiu, kiun havis lia antaûulo.—Depost longa tempo la morto de Herbeno estas por mi certa, ti diris ian tagon al Maziero.Ili forkuris triope: oni retrovis la postsignojn de neniu.Estas neeble, ke tri forkurantoj povu kaÿi sian ekzistadon tiel longatempe, kaj ke pli-malpli frue ili ne estu rekonitaj: la polico havas tro da sperteco, por ke oni akceptu tian supozon.Aliparte se tiu knabego estus ankoraû vivanta, ne estas konjekteble, ke dank’al la vastega publikado, kiun vi uzas, çu ian çu alian tagon la artikolo, en kiu oni parolas pri li, ne altirus lian atenton.Do, se post ses monatoj Herbeno ne revenis, mi kredas, ke oni povos tre facile fari tion, kion vi deziras.Pro tio Petro kaj Beatrico atendis kun febra kortuÿe-co, ke tiu lasta monato estu fluinta.Fine la juna virino estos vidvino, tio estas libera, kaj povos doni al sia amo duan rajtigon.Certe ÿi estos devigata atendi ankoraû dek monatojn.Sed çu tiu mallonga prokrasto havas valoron por ÿi, kiu en la pasinta tempo estis konvinkita, ke ÿi povos fari¸i sinjorino Fradeko nur en sia maljuna¸o.Pro tio, la amemo, kiun tiuj negeedzi¸intaj geedzoj sentis unu al la alia, pli kaj pli grandi¸is.—Se mi devus cin perdi, diris ofte Petro, mi sentas, ke mi ne postvivus post tia malfeliçaîo.454ÇU LI?eLIBROIan mardon vespere, tagon, en kiu Beatrico kutimis akcepti çe sia man¸otablo çiujn siajn amikojn, iu forte sonorigis çe ÿia pordo.Estis apenaû la kvina.—Iru malfermi, diris sinjorino Herbeno al Viktorino.Kiu povas veni en tiu horo? murmuris la juna virino.¯i povas esti nek Eduardo nek sinjoro Maziero; çar estas tro frue.—Sinjorino, diris la servistino, ¸i estas lia mastra Moÿto.Mi ne scias tion, kio estas en li; sed li ÿajnas tute stranga.Li ne min rigardis, kaj eniris rekte en la salonon, dirante: ”Avertu ÿian mastrinan Moÿton, ke mi estas sinjoro Herbeno.”Beatrico fari¸is revema.Tiu fojo estis la unua, je kiu Fradeko eniris en ÿian hejmon senpere, ne pasinte antaûe tra sia privata apartamento.¯i same estis la unua, je kiu li uzis sian veran nomon por sin anoncigi.—Li forgesis kredeble siajn ÿlosilojn, ÿi pensis.Pro diskreteco, li ne kura¸as penetri çi tien, ne min avertiginte antaûe.¯uste tiun posttagmezon, li devis iri al sia tajloro pro provi vestojn.Sendube li konservis siajn novajn vestaîojn kaj lasis la aliajn, kiuj eble bezonis flikojn; kaj li forgesis siajn ÿlosilojn en la poÿo de sia malnova pan-talono.455ÇU LI?eLIBRODum sinjorino Herbeno monologis, ÿi malfermis la pordon de l’salono.Per unu ekrigardo ÿi vidis, ke ÿia konjekto estas ¸usta: ÿia edzo portis jakon, kiu ne partoprenis lian kutiman vestaron
[ Pobierz całość w formacie PDF ]