[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Hundoj! li kriis,kaj liaj okuloj kolerege flankenrigardis, kvazaû li volus vipiilin!Elke metis la manon sur lian brakon. Lasu ilin, ili çiuj vo-lonte estus, kio vi estas! Certe! li respondis kolere. Kaj , ÿi daûrigis, çu Ole Peters ne mem akiris bienon peredzi¸o? Certe, Elke, sed kiom li akiris, ne sufiças por digografo! Pli vere diru, li mem ne sufiças, kaj Elke turnis sian ed-zon tiel, ke li devis rigardi en spegulon. Jen la digografo! ÿi66 LA BLANKÇEVALA RAJDANTOeLIBROdiris, nun rigardu lin; nur tiu, kiu estas kapabla, okupu ofi-con! Vi ne estas malprava, li diris mediteme, tamen nu,Elke, mi devas iri al la orienta kluzo, la pordoj ree ne tutefermi¸as. xi premis lian manon. Jen, antaûe rigardu min! Kion vipensas? Viaj okuloj rigardas tiel malproksimen! Estas nenio, Elke, vi ja pravas! Li foriris; sed li estis irinta nur mallonge, kiam la kluzo-riparo jam estis forgesita.Alia plano, nur duone finpripensita,kiun li estis kunportinta kun si jam dum jaroj sed kiu pro ur-¸aj administraj devoj ne povis esti realigata, denove kaptis lin,eç pli forte ol iam antaûe, kvazaû ¸i subite estus ricevintaflugilojn.Enpense irinte li subite trovi¸is sur la mardigo.Li jam pre-teriris la vila¸on je ¸ia dekstra flanko kaj proksimi¸is al laurbo.Ankoraû li plupaÿis, sençese rigardante la eksterdigangrundon.Lia spirito intense laboris.Fine li haltis.La ekster-diga grundo çi tie estis nur mallar¸a strio. Certe estos eble! li diris al si mem. Sep jarojn en la ofico; ili ne plu diru, ke miestas digografo nur pro mia edzino! Ankoraû li staris.Esplore kaj mediteme li rigardis la verdaneksterdigan grundon.Poste li reiris ¸is tie, kie la eksterdigagrundo same formi¸as je mallarga strio.¯in trairis, proksimede la digo, torenta marfluo, disigante ¸in preskaû tute for dela firma tero kaj farante ¸in insulo.Kruda lignoponto trans-kondukis.Estis malfluso.La ora septembra suno briletis sur la prok-simume cent paÿojn larga ÿlimejo kaj sur la profunda Priehlen ¸ia mezo, kiun eç nun trairis la marakvo.67 LA BLANKÇEVALA RAJDANTOeLIBRO Estos eble çirkaûdigi ¸in! diris Hauke al si mem.Levin-te la rigardon, li image çirkaûis la disigitan grundon per novadigo kun nova, de li elpensita profilo. Oni ricevus milon da dematoj, ridetante li diris al simem, ja ne tre multe, sed Alian projekton li ekpensis.La eksterdiga grundo çi tieapartenis al la komunumo.Al çiu ano apartenis kvanto dapartoj, laû la amplekso de lia terposedaîo en la kornunumadistrikto.Li sumigis, kiom da partoj li ricevis de la patro; kiomde la patro de Elke, kaj kiom li jam açetis dum la edzeco parte, antaûsentante estontan profiton, parte pro la pliigo desia ÿafbredado.Jam estis granda kvanto; çar ankaû çiujn par-tojn de Ole Peters li açetis.Çi tiu çagreni¸is pro sia plej valoravirÿafo, droninta okaze de parta inundo.Estis malofta akci-dento; çar Hauke povis memori, ke eç fortaj flusoj tie kovrisnur la randon. Kiom da bonegaj, altvaloraj paÿtejoj kajgrenkampoj oni gajnus! Kvazaû ebrio kaptis lin; sed premantela ungojn en la manplatojn, li devigis siajn okulojn rigardiklare kaj seniluzie tion, kio kuÿas antaû li. Estis vasta, sen-diga areo, çe kies ekstremo nun paÿtis sin aro da malpurajÿafoj.Kiu sciis, kiaj ÿtormoj kaj tajdoj jam venontjare atakos¸in.Krom tio, por li venus multege da laboro, batalado kajçagreno.Tamen .Hejmenirante estis al li, kvazaû li portusgrandan trezoron.En la koridoro Elke renkontis lin. Kiel statis la kluzo? ÿidemandis.Mistere ridetante li rigardis ÿin. Ni baldaû bezonos aliankluzon, li respondis, kaj kampdefluilojn kaj novan digon! Mi ne komprenas vin, respondis Elke enirante kun li laçambron. Kion vi volas diri per tio, Hauke? 68 LA BLANKÇEVALA RAJDANTOeLIBRO Mi volas, li diris malrapide kaj poste silentis momenton, mi volas, ke la granda eksterdiga areo, etendi¸anta de niabieno okcidenten, estu firme digoÿirmata.La tajdo preskaûdum generacio indulgis nin; sed se iam revenos terura fluso,detruanta la herbokovraîon, ¸i povos pereigi la tutan fruktonde nia pena laboro.Nur la malbenita malordo estas kulpa, ketiurilate oni nenion entreprenis! Mirigite ÿi rigardis lin. Vi ja riproças vin mem! ÿi diris. Tion mi faras, Elke; sed ¸is nun mi devis plenumi tro mul-te da alia laboro. Ja, Hauke, certe, vi faris vian devon! Li estis eksidinta en la fotelo de la mortinta digografo, kajliaj manoj firme çirkaûprenis la apogilojn. Çu vi kura¸as tionfari? lin demandis la edzino. Certe, Elke! li rapide respondis. Ne agu tro rapide, Hauke; estas farotaîo je morto kaj vivo,kaj preskaû çiuj kontraûstaros vin kaj oni ne dankos al vi vi-ajn penojn kaj zorgojn! Kapjesante li respondis: Mi scias! Kaj se via plano ne sukcesos? ÿi ree demandis. Depostmia infana¸o mi aûdis diri, ke Priehl ne estas flushaltigebla;kaj pro tio oni lasu ¸in. Tio nur estas elturni¸o por mallaboremuloj! diris Hau-ke. Kial Priehl ne estus haltigebla? Pri tio mi nenion aûdis; eble, çar ¸i rekte trairas; la fluoestas tro rapida. xi memoris kaj preskaû ruzetan ridetonmontris ÿiaj seriozaj okuloj: Kiam mi estis infano, mi fojeaûdis, ke la servistoj parolis pri tio.Por ke la digo tie kon-traûstaru, ili opinias necese enîeti kaj endigigi vivaîon.Çedigokonstruo çe la alia flanko, eble antaû cent jaroj, laûdire69 LA BLANKÇEVALA RAJDANTOeLIBROoni açetis ciganan infanon de ¸ia patrino kaj endigigis ¸in;sed nuntempe certe neniu patrino vendus sian infanon! Hauke kapbalancis. Do estas bone, ke ni ne posedas infa-non, alie oni certe postulus ¸in! Ili ne ricevus! diris Elke, farante timplenan manmovon.Kaj Hauke ridetis.Sed denove ÿi demandis: Kaj çu vi pri-pensis la altegajn kostojn? Mi faris, Elke, sed la gajno multoble superos ilin; ankaûoni ÿparos grandparte la riparkostojn por la malnova digo.Nija mem laboras kaj havas en la komunumo pli ol okdek jun-goparojn kaj, krom tio, laborpovaj manoj ne mankas al ni.onidiras, ke vi, Elke, faris min digografo; do mi volas pruvi, ke miestas inda! Ekkaûrinte antaû li, ÿi zorgoplene rigardis lin.¯emante ÿinun ekstaris.Malrapide mankaresante lian vangon, ÿi diris: Mi devas daûrigi mian taglaboron; faru la vian, Hauke! Amen, Elke! li diris, serioze ridetante. Laboron ni ambaûhavas! Kaj vere, estis sufiçe da laboro por ambaû; sed la plej gran-da ÿar¸o kuÿis sur la ÿultroj de la edzo.Dimançe posttagme-ze, ofte ankaû post laborfino, Hauke sidis kune kun kapablatermezuristo enprofundi¸inte en kalkulado, skizoj kaj deseg-naîoj.Estante sola, li faris la samon, kaj ofte li laboris ¸is postnoktmezo.Poste li steliris en la kornunan dormoçambron, çarla mucidaj alkovoj en la lo¸oçambro ne estis plu uzataj.Liaedzino, por ke li fine ripozu, ÿajnigis dormi, kvankam ÿi aten-dis lin kun tremanta koro.Tiam li kisis ÿian frunton, flustran-te karesan vorton.Poste li mem kuÿigis sin, sed ofte ekdormisnur je la unua kokokrio.En vintra ventego li suriris la digon, kun krajono kaj pape-70 LA BLANKÇEVALA RAJDANTOeLIBROro en la mano
[ Pobierz całość w formacie PDF ]