[ Pobierz całość w formacie PDF ]
." Co mnie to niepamału.zadziwiło, ale tu krótkoze mną ceremonie używają, tylko mi kładą krzyż i puinał, przez co mnie bardzow pasją wprowadzili, mówiąc do mnie te słowa, że albo przysięgę wykonaj, alboteż od tego puinału zginiesz! I zaraz dobył puinał goły na mnie, a ja, niewielemyśląc, zaraz dobyłem pałasza, który dobrze był wyszlufowany.Rzekłem domich te słowa: Mości panowie, ten puinał nie jest mi bardzo straszny, albowiem kto by sięteraz posiągnął do niego, temu ja daleko prędzej moim pałaszem utnę łeb, ibardzo proszę i ostrzegam, aby się żaden nie sięgał po niego, gdyż pewno muutnę. Te ichmoście, prawdziwie, że się nie ja ich, ale oni mnie zalękli, trzymając wgórę wyniesioną rękę z pałaszem i tylko ca nim ciąć mogłem. Przyznać muszę,iżem bardzo wielem w kompaniach bywał, alem tak zle traktowany nie byłem.A zatem, moi panowie, ja tu do was żadnego interesu nie mam, ja tu byłemzaproszonym przez księdza Meiera do jakiegoś pana jenerała, ale nie do takiegozgromadzenia łotrów nieznajomych, jakich ja was widzę.Ja dotąd w sobieżadnego strachu nie czuję ani też nie znam, a panowie, jeżeli chcecie ze mnąmieć do czynienia, powinniście ze mną mówić bardzo inaczej i dalekołagodniej, ale nie przede mną puinał kłaść i zmuszać mnie do gwałtownejprzysięgi.A ja zaręczam w tym, iż przysięga wymuszona skutków dobrych zasobą nie pociąga, albowiem i ja jestem w magistracie na sekret przysięgły, awaćpanom przysięgi wykonywać nie będę.A jeżeli mnie panowie bez przysięgizaufać nie mogą, to ja wam.honorem pocziciwego człowieka zaręczam, że wasz sekretu, który mi powierzycie, przed nikim nie wydam, a jeżeli o dobrapublicznym radzić będziecie, to i ja wam radzić pomogę." 71A skoro te słowa wymówiłem, tak zaraz prezydujący tego zgromadzeniarzekł te słowa do mnie: O, wielki i nieustraszony mężu, aż nadto ufamy twojejosobie i widzimy w tobie wielką i nieustraszoną odwagę, że wpośród 30 mężów ipołożonego oręża ku tobie wcale się niczego nie lękasz, więc tym bardziejzaufanie nasze pokładamy w twojej osobie i mamy całą nadzieję w jego duszy,że to, co ci od nas powierzonym zostanie, że ty nas z sekretu nie wydasz, azatem przepraszamy cię za naszą prędkość, żeśmy się sami na tobie poznać niemogli.Więc cię teraz przypuszczamy do stołu naszego i od przysięgi uwalniamytwoją osobę, i bardzo pragniemy jak najprędzej zaradzenia twego. A w tymzaraz posadzili mnie przy onym stole, a rotę przysięgi i puinał zachowali.A jamteż mój pałasz w pochwę włożył, a skoro tylko z nimi usiadłem przy onym stole,tak zaraz natychmiast sekretu mi swego powierzyli.A sekret ich był taki, iż onirozmyślają o tym, jakim by sposobem rewolucją rozpocząć, i że zamiarem byłoich dla Kościuszki otworzyć drogę do Warszawy, w której podówczas byłowojska rosyjskiego do 24 tysięcy ludzi, a wojska polskiego więcej nie byłopodtenczas jak tylko 600 gwardii koronnej, także było 600 z Działyńskiegorejmentu, było 400 artylerii, było 200 pontynierów, było 200 gwardiiMirowskich i pułk jeden ułanów tatarskich, w których było 600 ludzi, a reszta tuw Warszawie było rozpuszczonego wojska naszego z okładem 6000, które byłoutrzymywane przez nas obywateli, gdyż Moskale zabierali tych, co wychodzili zWarszawy, i do pułków moskiewskich ornych odsyłali.A gdy już zasiadłem pomiędzy to zgromadzenie, tak zaraz począł mi się panprezydujący mnie wypytywać o to, jakim sposobem, można było (rozpocząćtakową rewolucją.Ja rzekłem do nich te słowa: Panowie moi, lubo ja nie mamhonoru" znać waćpanów dobrodziejów, jednak to do panów śmiało mówićmogę, czyli pomiędzy waćpanami nie masz którego szpiega albo też zeszczebiotliwym językiem, który by mnie mógł wprowadzić wniebezpieczeństwo u Igelstr�ma, który już utrzymuje bardzo wielu szpiegów poWarszawie, czego już są jasne dowody, a to przez JW
[ Pobierz całość w formacie PDF ]