[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.„Księgi Narodu Polskiego”Wykład systemu histografii, ukazujący dzieje ludzkości, a na tym tle dzieje państwa polskiego (od zarania po klęskę powstania listopadowego).Mickiewicz przeprowadza tu dokładną analogię między czasem przed pojawieniem się Chrystusa a współczesnością.Dawniej cezarowie to zabory.Chrystus to naród polski.Księgi pisane w sposób stylizowany ma styl biblijny, prawda w nich zawarta to prawda objawiona.Są tu odwołania do słownictwa archaicznego, występuje specyficzna składnia (długie okresy zdaniowe, orzeczenie na końcu zdania), wyrażenia zaczerpnięte z Biblii, występują tu przypowieści na kształt ewangelicznych.Polska jest symbolem wolności i wiary, które są nierozerwalne.Polska przyłącza innych miłością nie gwałtem.Połączenie z Litwą to nagroda.Jest wstępem do połączenia wszystkich ludów chrześcijańskich w imię wiary i wolności.„Księgi Pielgrzymstwa Polskiego”Polacy to nie tułacze a pielgrzymi, których celem, miejscem świętym jest wolna, niepodległa ojczyzna.Polacy będą do niej dążyć tak długo, aż ją osiągną.Wszyscy muszą się jednoczyć.Polacy są bardzo ważni, mają być apostołami, zasiewać miłość do ojczyzny i chęci poświęcenia się, bo jest to droga do wielkiej i pięknej Rzeczypospolitej.Mickiewicz zwraca się do pielgrzymów, emigracji, wędrówka do ziemi świętej.Naród polski najbardziej wierny, kochający Boga.Emigranci są duszą narodu, mają obowiązek apostołowania, bycia przykładem zwłaszcza moralnym.Los Polaków ma być lekcją demokracji.Pielgrzymi polscy to ci, którzy będą pielgrzymowali do wolnej ojczyzny.Ojczyzna odrodzi się dzięki miłości.Trzeba walczyć miłością, a po zwycięstwie wszystko się ułoży, będzie lżej, powstanie rząd.Mickiewicz uczy szacunku dla tradycji, żąda powiązania walki politycznej o wolność Polski z walką o wolność osobistą, obywatelską, zwraca uwagę na walory moralne.Księgi zakończone są modlitwą.Muszą modlić się skrycie, proszą o wolność modlitwy, i pokój.Niewola poza krajem, mowa o tradycji, które chce podtrzymać, prosi o dodanie wiary, prośba o umożliwienie działania na polu bitwy, która powinna zakończyć się sukcesem.l„PAN TADEUSZ” - NOSTALGICZNE WSPOMNIENIE POLSKOŚCIllGeneza w świetle epilogulEpilog - zakończenie, powiadomienie o losach bohaterów, końcowe wyjaśnienia.Epilog w „Panu Tadeuszu” jest liryczną wypowiedzią narratora wyjaśniającą zmierzenia utworu, jest to geneza utworu.Autor przedstawia się na tle emigracji paryskiej.Oskarża siebie i innych o ucieczkę.Emigracja jest skłócona.Atmosfera niezrozumienia i kłamstw.Stara się tłumaczyć przegraną powstania.Brak perspektyw na przyszłość.Woli nie mówić o współczesności, gdyż rzeczywistość jest zbyt przytłaczająca.Kraj lat dziecinnych był pełen szczęścia i beztroski.Warto jest go wspominać.Mickiewicz chce powrócić do przeszłości, gdy Polacy byli panami swoich działań.Próbuje oderwać się od rzeczywistości w sferę marzeń i wspomnień.Mickiewicz chce, aby odbiorcą jego utworów był cały naród.Utwór miał być źródłem tradycji, kultury, historii, ma zagrzewać do walki.Autor pragnie by jego utwór zyskał statut pieśni gminnej.Mickiewicz świadomie odwołuje się do poezji ludowej.Chce, aby jego utwór jednał wszystkich, by był odwołaniem do wspólnych uczuć.U źródeł powstania utworu leży tęsknota za ojczyzną.Chęć powrotu do kraju przez wspomnienia.Utwór był napisany ku pokrzepieniu serc.Ukazał się w 1834r.lHistoria w utworzelWszystkie wydarzenia rozgrywają się na tle ważnych wydarzeń historycznych okresu napoleońskiego.Akcja: lato 1811-wiosna 1812.Wprowadzone retrospekcje (odwołanie się do przeszłości) - sięgają końca XVIIIw.Historia ukazana jest w trzech płaszczyznach:lprzeszłość - historia polityczna i obyczajowallteraźniejszość w dwóch wymiarachl- teraźniejszość czasu akcji- teraźniejszość pisania utworulprzyszłość - zasugerowana w formie pragnień, przewidywańllRomantyczny charakter utworullcelowe mieszanie gatunków i rodzajów literackichllświadome łączenie różnych nastrojów: lirycznego, tragicznego, komicznegollludowośćllcudowność, niesamowitość, baśniowość (objawia się w opisach)la) personifikacjelobecność typowego bohatera romantycznegollRomantyzm Jacka Soplicyllnieszczęśliwa miłośćlldręczyły go wyrzuty sumieniallnie doczekał się rezultatów swoich działańllprzeciwstawienie się naturzellbył samotny jako człowieklluczucia doprowadziły do tego, że zabił, wybujały temperamentllunieszczęśliwił swoją żonęllżył obok syna nie dając mu się poznać jako ojciecllśmierć ze świadomością klęskillPatriotyzm utworulltemat Polska, zainteresowanie dla Polskościllwspomina przeszłość serdecznie, ale też krytykujelleksponuje polskość, przywiązanie do tradycji w domu sędziego, pochwałalltęsknota za krajemllopisy, dokładnellPatriotyzm Robakallpowraca do kraju lat dziecinnych, idealizuje przeszłośćllprzywiązanie do tradycji, eksponuje polskośćllwprowadza nową koncepcję politycznąlltęsknota za krajemlluczucie towarzyszące opisowi ojczyznyllCechy epopeilEpopeja to dłuższy utwór epicki, ukazujący losy narodu, w przełomowym jego momencie, ukazany na tle natury, która urasta do rangi osobnego bohatera.lwystępuje akcja, narrator, dominująca forma podawcza: opowiadanie, dialog, opisllobecność inwokacji (zwrot do Matki Boskiej, Litwy z prośbą o natchnienie)llporównanie homeryckiellopis zajazdu przypomina opis bitwylltrzy splecione ze sobą wątki:l- polityczne (związane z osobą ks.Robaka)- osobiste (1.miłosny: Tadeusz, Zosia, Telimena; 2.rodzinny: spór o zamek pomiędzy sędzią a Hrabią)- poboczne (np.Gerwazego, spór Asesora z Rejentem - nie wpływają na akcję ale rozbudowywują fabułę)ltrzy rodzaje komizmu:l- postaci (np.Rejent, Tadeusz, Telimena)- sytuacji (np.kiedy Telimenę napadły mrówki)- słowny (np.wasal - wąsal)ljęzyk charakteryzuje prostota, jasność ale i bogactwo słownictwa; dużo środków stylistycznych: epitety, onomatopejellutwór realistyczny, odtwarza w sposób pełny realia obyczajowe, politycznellprzedstawia obyczaje szlacheckie, uchwyca procesy zachodzące w społeczeństwiel- ubożenie magnaterii, utrata politycznego znaczenia (np.Hrabia)- bogacenie się drobnego ziemiaństwa (np.Sędzia)- ubożenie szlachty zaściankowej (np.Bartek Prusak)- szerzenie się kosmopolityzmu, wyraźnie odrzucanie tradycji narodowych (np.Hrabia, Telimena)lnapisane wierszemllsplatanie elementów komicznych i patetycznychllCharakterystyka szlachty polskiejlW „Panu Tadeuszu” jest ukazana ówczesna szlachta (prawie wszyscy bohaterowie są szlachcicami).Różni się majątkami, stanami społecznymi, ale łączy ich przestrzeganie zasad, obyczajów.Obyczajowość:lGościnność.Szlachta bardzo dbała o gości.Pan chciał pokazać całą swą zamożność a także jak doskonałym jest gospodarzem
[ Pobierz całość w formacie PDF ]