[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Musicie byćjednak wystarczająco silni, by zadawać im bolesne uderzenia.Czy jesteście na to gotowi?Oisin w pierwszej chwili nie wiedział, co odpowiedzieć.Z jednej strony O N�ill dałmu otwarcie do zrozumienia, że podczas walki bardziej liczy na innych dowódców, lecz zdrugiej kuszące było działanie na własną rękę i możliwość zdobycia zarówno sławy, jak iłupów.W końcu skinął głową z poważną miną.- Jeśli zechcecie powierzyć mi to zadanie, podejmę się go.- Wiedziałem, że się zgodzicie! - Cała twarz Aodha Móra O N�illa rozpromieniła się,a on przyciągnął Oisina do siebie.- Bijcie Anglików, gdzie ich tylko napotkacie! Nie dawajcie im spokoju! Niech waszeataki zabolą Sasów i sprowokują do walki na oślep.Wtedy będziemy mogli zastawić na nichpułapkę i zmiażdżyć jak tę muchę.- Dłoń O N�illa walnęła mocno w stół, zabijającnatrętnego owada, który właśnie zamierzał skosztować miodu.Podczas gdy Oisin zastanawiał się, gdzie powinien najpierw uderzyć, Ciarze myśliwirowały w głowie.Choć nie znała się na wojnie, to jedną rzecz zrozumiała.Atakowanie na terenach kontrolowanych przez wroga nie będzie łatwe.Nagle przyszło jej coś do głowy i spojrzała na brata z uśmiechem.- Z samymi wojownikami nie spełnisz zadania postawionego przez O N�illa.Musiszzaskoczyć Anglików, a przede wszystkim wykazać się sprytem.- Co masz na myśli? - zapytał zdumiony Oisin.- Jak się łapie myszy? - odpowiedziała pytaniem Ciara.- Buduje się pułapkę, wkłada tam boczek albo ser, a gdy mysz zaczyna to jeść,pociąga się sznureczek i klapka się zamyka.- I tak samo powinniśmy postąpić z Anglikami - wyjaśniła Ciara z błyskiem w oku.-A że sami mężowie nie wystarczą do roli boczku czy sera, potrzebujecie co najmniej jednejkobiety.Lecz takiej, która umie się posłużyć łukiem i strzałami, żeby mogła wesprzeć was wwalce.- Masz na myśli samą siebie.Uwaga Oisina była właściwie zbyteczna, bo na zamku żadna niewiasta poza jegosiostrą nie potrafiła dobrze strzelać z łuku.Ferdynand też to rozumiał i próbował wyperswadować Ciarze ten pomysł.- Wybaczcie, pani, ale to zbyt niebezpieczne! Moim zdaniem zupełnie wystarczy, jeśliprzebierzemy za niewiasty paru żołnierzy.- Będziecie pięknie wyglądać w spódnicach i chustkach! - odparła drwiąco Ciara,wywołując salwy śmiechu.- %7ładen mąż nie pozwoli sobie zgolić brody, żeby wyglądać jak baba! - Buirre wypiłjuż za dużo specjalnego miodu Saraid, żeby potrafić się grzecznie odezwać.Oisin rzucił mu poirytowane spojrzenie i pokręcił głową.- Nie da rady, Ciaro.- A czemuż to nie? - zapytała gniewnie.- Czy irlandzkie kobiety mają patrzeć zespuszczoną głową, jak decyduje się ich los?- Ciara ma rację - wtrąciła się do rozmowy Saraid.- Jeśli Anglicy zwyciężą, to my,kobiety, najbardziej ucierpimy, czy to przez gwałty, czy też biedę i głód.I dlatego ja też pójdę.- Nie możesz! - wykrzyknęła Ciara.- Kto podczas twojej nieobecności będzienadzorować parobków i dziewki na zamku?Argument był ważki.Poza Ciarą i Saraid żadna inna kobieta z klanu tego nie potrafiła.Saraid już miała zaproponować, że będą z Ciarą na zmianę towarzyszyć wojownikom, leczzanim zdołała to zrobić, głos zabrał Buirre.- Maeve mogłaby pójść! - Po tym, jak zrezygnował z niej na pewien czas, znówpragnął ją posiąść.Pozostali żołnierze przejrzeli jego zamiary i roześmiali się, a Oisin sięskrzywił.- Nie sądzę, żeby to był dobry pomysł, bo ta kobieta nie wygląda mi na godnązaufania.Poza tym tak bardzo nienawidzi Anglików, że mogłaby nas zdradzić nieostrożnymzachowaniem.- W takim razie zabierzemy Br�d - oznajmiła Ciara.Młoda dziewka wydawała jej się dość odważna, żeby utrzymać nerwy na wodzy wobliczu oddziału Anglików.Aodh Mór O N�ill przysłuchiwał się dotąd w milczeniu dyskusji Ui Corra.Terazpokiwał głową i ze śmiechem poklepał Oisina po ramieniu.- Wasza siostra to dzielna dziewczyna.Poza tym ma rację [ Pobierz całość w formacie PDF ]