[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Nonsens.Nigdy nie miałam najmniejszych wątpliwości, że wygramy tę wojnę.Ale mama zawsze była nierozsądna, gdy chodziło o Ginę.Zawsze ją rozpieszczała.Już samo sprowadzenie Giny z Włoch było zupełnie niepotrzebne.- Ale ojciec Giny nie miał nic przeciwko temu, prawda?- San Severiano! Był dokładnie taki, jak wszyscy Włosi.Nie interesowało go nic poza pieniędzmi.Poślubił Pippę wyłącznie dla jej majątku.- Mój Boże, a ja sądziłam, że bardzo ją kochał i że nie mógł przyjść do siebie po jej śmierci.- Udawał, po prostu udawał.Mama popierała małżeństwo Pippy z cudzoziemcem.Nie mogłam tego zrozumieć.Prawdopodobnie, jak wszyscy Amerykanie, uległa czarowi jego arystokratycznego tytułu.Panna Marple odezwała się łagodnie:- Zawsze myślałam, że droga Carrie Louise żyje ideałami, że nie przywiązuje wagi do rzeczy przyziemnych.- O tak, wiem.Nie mam już cierpliwości do jej postawy.Te wszystkie fanaberie i kaprysy, cały ten idealizm, są po prostu nie do zniesienia.Nie masz pojęcia, ciociu Jane, co to naprawdę oznacza.Ja mogłabym wiele powiedzieć na ten temat, znam ten problem od podszewki.Panna Marple była lekko zdumiona, słysząc owo skierowane do niej „ciociu Jane”.A przecież nie było w tym nic nadzwyczajnego.W przeszłości przesyłając córeczkom Carrie Louise prezenty gwiazdkowe, zawsze podpisywała paczuszki „Od cioci Jane”.Nic więc dziwnego, że dla Mildred była po prostu „ciocią Jane”.Spojrzała zamyślona na podstarzałą kobietę, siedzącą obok niej na ławce, na jej wąskie wargi, głębokie zmarszczki biegnące od nosa ku kącikom ust, na mocno zaciśnięte dłonie.- Musiałaś mieć trudne dzieciństwo, Mildred - powiedziała miękko.Pani Strete popatrzyła na pannę Marple z wyrazem prawdziwej wdzięczności.- O, tak.Cieszę się, że chociaż jedna osoba mnie rozumie.Ludzie często nie zdają sobie sprawy z tego, co dziecko musi przecierpieć.Pippa była ładniejsza ode mnie, była też starsza.Wszystko kręciło się wokół niej, zawsze była na pierwszym planie.I uwielbiała to.A ja byłam zawsze „ta druga”, ta cicha i nieśmiała.Pippa nie wiedziała, co znaczy zakłopotanie.Dzieci potrafią nieraz bardzo cierpieć, ciociu Jane.- Wiem o tym.- Pippa zawsze powtarzała: „Mildred jest głupia”.A ja przecież byłam młodsza od niej i trudno było oczekiwać, abym jej dotrzymała kroku w nauce.Uważam, że faworyzując starsze dziecko, wyrządza się młodszemu wielką krzywdę.„Co za urocza dziewczynka”, mówili wszyscy o Pippie.Mnie nikt nie zauważał.Tata bawił się i żartował zawsze tylko z nią.Bardzo mnie to bolało, gdy widziałam, że ludzie tylko ją darzą sympatią.Byłam wówczas zbyt młoda, aby wiedzieć, że w życiu tak naprawdę liczy się tylko charakter.- Wargi Mildred zadrżały niebezpiecznie.Ale opanowała się szybko i mówiła dalej: - To niesprawiedliwe, bardzo niesprawiedliwe.Przecież ja byłam rodzonym dzieckiem! Pippę tylko adoptowano.Ja byłam córką, ona - nikim.- Może właśnie dlatego tak jej pobłażano - zauważyła panna Marple.- Tak, możliwe.Była w końcu dzieckiem, którego rodzice nie chcieli, może nawet dzieckiem nieślubnym.- Milczała przez chwilę, a potem dodała: - To widać po Ginie.Ta dziewczyna ma złą krew.A krew jest zawsze decydująca.Lewis może mówić co chce na temat wpływu środowiska.Krew rozstrzyga o wszystkim- Gina jest tego przykładem.- To przecież czarująca dziewczyna - rzekła panna Marple.- Jej zachowania nie nazwałabym czarującym.Wszyscy, oprócz matki oczywiście, widzą, jak prowadza się ze Stephenem Restarickiem.Obrzydliwe! Trzeba przyznać, że jej małżeństwo jest nieudane, ale w końcu małżeństwo pozostaje małżeństwem i trzeba się z tym pogodzić.Przecież wyszła za tego okropnego człowieka z własnej i nieprzymuszonej woli.- Czy on naprawdę jest taki okropny?- Och, ciociu Jane, przecież on wygląda jak prawdziwy gangster.A jaki jest nieuprzejmy.Czasami zachowuje się wręcz grubiańsko.Ledwo raczy otworzyć usta.I często jest taki zaniedbany.- Mnie on się wydaje raczej nieszczęśliwy.- Nie rozumiem, doprawdy, dlaczego miałby być nieszczęśliwy, pomijając oczywiście zachowanie Giny.Uczyniono dla mego wszystko.Lewis zaproponował mu pracę.Mógłby pracować, mógłby zrobić coś pożytecznego.Ale skoro on woli włóczyć się z kąta w kąt.- Mildred była bliska wybuchu.- To wszystko jest po prostu nie do zniesienia! Lewis myśli wyłącznie o swoich kryminalistach, a matka wyłącznie o Lewisie.Wszystko, co robi Lewis, jest najważniejsze.Popatrz na ten ogród, ciociu Jane.Jak on wygląda? Te chwasty, to zaniedbanie.A dom? Nic w nim nie jest zrobione porządnie.Wiem, że w dzisiejszych czasach trudno o odpowiednią służbę, ale przecież można by się postarać o lepszych służących.W końcu pieniędzy nie brakuje.Ale to nikogo nie obchodzi! Gdyby to był mój dom.- urwała gwałtownie.- Obawiam się, że wszyscy musimy się pogodzić z nieuniknionymi zmianami - zaczęła panna Marple.- Te ogromne rezydencje stanowią w obecnych czasach prawdziwy problem.Musiało cię bardzo zaboleć, gdy po powrocie do Stonygates zastałaś to w takim stanie.Czy rzeczywiście wolisz mieszkać tutaj, a nie we własnym domu?Mildred poczerwieniała niczym piwonia.- Przecież Stonygates też jest moim domem.Domem mojego ojca, więc mam prawo mieszkać tutaj, jeśli chcę.Gdyby tylko mama nie była taka niemożliwa! Nie mogę jej zmusić do tego, żeby kupiła sobie nową suknię.Jolly też się o to złości.- Właśnie chciałam cię zapytać o pannę Bellever.- To naprawdę szczęście, że mamy ją tutaj.Jolly uwielbia mamę.Mieszka z nami już od dawna.Pojawiła się w czasach Johnniego Restaricka.Była wielką podporą dla mamy w czasie tego skandalu.Pewnie słyszałaś, ciociu Jane, że Johnnie uciekł z tą kreaturą, z tą Jugosłowianką.Mama zachowała się wówczas z prawdziwą godnością.Po prostu wyraziła zgodę na rozwód.Posunęła się nawet do tego, że zaczęła zapraszać młodych Restaricków na wakacje.Oczywiście zupełnie niepotrzebnie; sprawę tych chłopców naprawdę mogli rozwiązać inaczej.Ale z drugiej strony nie wolno było dopuścić do tego, aby zostali z ojcem i tą okropną kobietą.W każdym razie przyjechali tutaj.Panna Bellever stała twardo przy mamie w czasie tego całego zamieszania.Czasami wydaje mi się, że Jolly przesadza w ułatwianiu mamie życia.Mama nie byłaby może ani w połowie tak niepraktyczna, gdyby Jolly nie załatwiała za nią pewnych spraw.Ale doprawdy nie wiem, co by mama bez niej zrobiła.Mildred umilkła.Po chwili powiedziała ze zdumieniem w głosie:- Lewis idzie tutaj.To dziwne, on bardzo rzadko pojawia się w ogrodzie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]