[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przy takich sportach ryzykoduszpasterskie jest minimalne.Przy innych sportach, które sąmniej i znane w danym środowisku, trzeba zachować dalekoidącą powściągliwość i ostrożność.Od udziału w sportachzespołowych (publicznych) należy się powstrzymać, chyba, żewymaga tego wzgląd duszpasterski! (np.młodzież ceni sobiei łatwiej przywiązuje się do kapłana, który raz po raz bierzeudział w jej zabawach).W prywatnym życiu, na własnym terenie mamy oczywiściewiększą swobodę, jednakże i tutaj musimy się liczyć z tym, żenie wszystkie sporty nadają siej dla każdego człowieka, dlakażdego wieku i stanu.Z życia osób duchownych trzebawyeliminować wszystkie sporty, które są brutalne i nawet przezniektórych świeckich oceniane negatywnie (boks, piłka nożna,zapasy itd.).Następujące rodzaje sportu mogą u duchownych wchodzićw rachubę: pływanie, wioślarstwo, tenis, ping-pong, siatkówka,łyżwy, narty, sanki, kolarstwo, turystyka górska, strzelanie dotarczy, szermierka, a więc wybór wielki, umożliwiający namdostosowanie się do środowiska.Ponieważ uprawianie sportów, przynajmniej niektórych, łatwowyzwala namiętność sportową w praktyce lubw zainteresowaniach, która odciąga nas od właściwych naszychobowiązków i przysłania nam oczy na wiele ważniejszezagadnienia kulturalne, dlatego uprawiając sporty musimy sobienałożyć takie ograniczenia, które by nas od tego rodzajusportomanii, obcej naszemu powołaniu, ustrzegły. Sport jest pewnego rodzaju sublimacją walki, dlatego bardzołatwo (choćby tylko odruchowo) można się przy nim zdradzićze swoim egoizmem.Toteż zawsze pamiętać będziemy przyuprawianiu sportów o obowiązkach miłości blizniegoi grzeczności, o tym, że sport jest zabawą, rozrywką, a więcnależy go uprawiać w nastroju pogodnym, radosnymi społecznym.W żadnym przypadku nie należy podpatrywaćmomentów komicznych u partnerów i nie bawić się przy tymich kosztem.Obok tych rozrywek natury fizycznej znane są liczne rozrywkinatury duchowej: gry domowe, lektura, rozrywki umysłowe,słuchanie radia, gra na instrumencie.Gry domoweWszelkiego rodzaju gry domowe, jak: szachy, domino, damka,młynki, "człowieku nie irytuj się", karty itd.nie tylkodostarczają nam emocjonującej rozrywki, ale równocześnie sąteż doskonałym środkiem ćwiczenia spostrzegawczości,bystrości, szybkiej orientacji i zmysłu decyzji, a więc tegowszystkiego, co stanowi istotne elementy inteligencjiumysłowej.Można uprawiać gry o pieniądze, ale pod warunkiem, że:a) nie zapomina się o istotnym celu gry, jakim jest:odświeżenie sił duchowych i cielesny i nie zamieniasię gry na łatwy sposób osiągnięcia zysków,b) stawki ustala się w granicach umiarkowanych,c) wykluczone jest niebezpieczeństwo popadnięciaw namiętność gry, która odciąga od obowiązków,a nawet doprowadza do utraty zdrowia i dobregoimienia. Gra w karty w gronie przyjaciół i znajomych, i w odpowiednisposób potraktowana, daje okazję do miłego spędzenia wolnegoczasu, wyrabia bystrą orientację i panowanie nad sobą.Pamiętać też musimy, że zajęci grą stajemy się wdzięcznymprzedmiotem obserwacji charakterologicznych,.Szczególniew czasie gry pokazują się wyraznie i jaskrawo nasze różnesłabostki (egoizm, zachłanność, niecierpliwość, złośliwość,brutalność, chęć zrzucenia winy na współpartnera itd.).Graczom słabszym, o ile z nimi zasiadamy do gry, winniśmy- wymaga tego grzeczność - okazywać wyrozumiałość, a więcwszelkie uwagi zwracać spokojnie i grzecznie.Nie zasiadajmy do gry z silniejszymi od nas graczami, by ich niedenerwować i nie psuć im gry.Jeśli zaś nas o to proszą, wypadaich uprzedzić, że gramy słabo.Ci, którzy przyglądają się grze w karty ("kibice"), winnizachować się spokojnie, nie wypowiadać żadnych uwag, nieudzielać rad, nie zdradzać swym zachowaniem radości czy teżniezadowolenia z jakości kart partnerów.Gry w karty nie należy nigdy zbytnio przedłużać (zwłaszczaw domu obcym).Gospodarz winien dostarczyć grającym tych drobiazgów,których zwyczajnie się używa przy grze (papierosy, zapałki,popielnica, napoje i zakąski - na małych stolikach).Po wygraniu partii nie przerywamy zaraz gry, ale przeciwnie,proponujemy partnerom dalszą grę, ażeby dać im okazję doodegrania się.Lektura Lektura książek i czasopism (literatura piękna i naukowa) jestjuż zjawiskiem powszechnym: czytają dziś wszyscy.Lekturajest rozrywką ze wszech miar godną polecenia.Dostarczabowiem wielu przyjemności duchowych, kształtujerównocześnie wszechstronnie umysł i serce.Także podwzględem psychicznym lektura jest rozrywką bardzopożyteczną, dostarcza bowiem naszej psychice (z naturychłonnej) takich wrażeń, których sami, zmuszeni żyć w pewnymzamkniętym kręgu środowiskowym, nie doznajemy (opisypodróży, wynalazków itd.).Książka, ilustracja, gazeta jestrodzajem obcowania z drugim człowiekiem i zastępczymsposobem przeżywania wydarzeń
[ Pobierz całość w formacie PDF ]