[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Oczywiście banderowcy twierdzili, że tylko oni są jedynymi reprezentantami Ukraińcówna całym świecie i mają wśród nich największy wpływ -powinni nadzorować zatem i tworzyć taką jednostkęwojskową przeznaczoną do wojny z ZSRR i, tym razem już bez żadnego udawania i kamuflażu", do wałki osamostijną, imperialną Ukrainę.Melnykowcy głosili to samo - wbrew banderowcom, którym nie szczędzononajgorszych epitetów od rozłamowców", złodziei", kryminalistów pospolitych" do morderców" i rezunów".Spór usiłował łagodzić, jak już wiemy, UCK na czele z geografem, docentem Uniwersytetu Jagielońskiego W.Kubijowyczem - od dawna będącym na usługach niemieckiego wywiadu wojskowego.Nie bardzo mu się toudawało, zwłaszcza że nie było tajemnicą, iż bierze on stronę Melnyka.Kubijowycza Niemcy darzylibezgranicznym zaufaniem - bo też nigdy ich nie zawiódł, a 19 kwietnia 1940 roku, z okazji urodzin Hitlerazaproszony na Wawel do Hansa Franka, powiedział:Naród ukraiński w Generalnym Gubernatorstwie jest wdzięczny Fuhre-rowi za to, że wziął go pod swoją opiekęi że naznaczył Generalnego Gubernatora swoim zastępcą[.]W rocznicę urodzin Fuhrera Ukraińcy życzą Mu sił izdrowia dla osiągnięcia wszystkich Jego wielkich zamierzeń i ustanowienia nowego ładu w Europie[.jTreść tego przemówienia, które ukazało się w organie UCK Kra-kiwśki Wisti" (24IV 1940), zostałazaakceptowana przez obie zwalczające się frakcje OUN.Nie mogło być inaczej, bo przecież Kubijowyczstanowczo przypomniał:Ukraińcy biorą po stronie Niemiec udział w walce o nową Europę", a od ich wkładu w tę walkę zależeć będzieich przyszłość u boku Niemiec.69Była to nadzieja, którą żyły obie frakcje - zwłaszcza po klęsce Francji, która wywołała w kręgach ukraińskichnacjonalistów prawdziwy entuzjazm radości i nadziei - zwłaszcza banderowców.Banderowska frakcja szybkookrzepła, poczuła się silna i zdolna do rozmów z Niemcami jako reprezentant" ukraińskich dążeńpaństwowotwórczych.W tych dążeniach, po klęsce Francji, ważne miejsce zajmował problem ukraińskiej siłyzbrojnej".Położono krzyżyk na legionie Suszki, który zresztą był melnykowskiej natury, i chyba przez todecyzja o jego likwidacji rozłamowców" nie zmartwiła - raczej ucieszyła. Grupę inicjatywną", rodzajnieoficjalnego sztabu wojskowego, stanowili: MykołaAebed', Roman Szuchewycz, Wasyl Sydor, OłeksanderAućkyj i Jurko Aopatynś-kyj.Grupa ta, zauroczona" błyskawicznym zwycięstwem Wehrmach-tu we Francji,dokonała oceny sytuacji międzynarodowej, która miała ułatwić nacjonalistom ukraińskim utworzenie własnej"jednostki wojskowej typu legionowego i kadrowego.Sięgając do nie tak dalekiej historii, zebrani uznali zawielce sprzyjającą ich sprawie okoliczność braku europejskiego układu, który byłby w stanie okiełznaćagresywnych Niemców.Koła rządzące Francji i Anglii nie dołożyły wówczas należytych starań, aby w obliczuniemieckiego zagrożenia utworzyć koalicję z ZSRR, wskrzesić ententę.Spostrzegano, że obie strony - sowieckai zachodnia - kokietowały Hitlera.Już w 1934 roku na XVII zjezdzie partii Stalin w swoim referacie podkreślił, że dla Związku Sowieckiego nie ważne jest, w jakiej formie burżuazja sprawować będzie władzę w tym czyinnym kraju, w tym także w Niemczech.Problem nie polega tu na faszyzmie - oświadczył Stalin - choćby dlatego, że np.faszyzm we Włoszech wcale nieprzeszkodził w nawiązaniu najlepszych stosunków ZSRR z tym krajem.Koła zachodnie także kokietowały Hitlera i mają na swym sumieniu korzystne dla nacjonalistów ukraińskichMonachium.Ich polityka nie była podyktowana wyłącznie antysowietyzmem i antykomunizmem.Stalinpozbawił kierownictwa Armię Czerwoną, niszcząc jej najlepszą kadrę dowódczą z marszałkiem Tuchaczewskimna czele, Anglia i Francja przestały wówczas widzieć w Związku Sowieckim poważnego i godnego zaufaniasojusznika militarnego.Ponadto trudno im było wchodzić w układy z udzielnym władcą, który deptał wszelkąludzką moralność i dla ugruntowania swych autokratycznych rządów dopuścił się niespotykanych represji.Towłaśnie odpychało wpływowe kręgi liberalne w Anglii, Francji iw innych krajach od sojuszu z komunistami i od70poparcia rozmów ze Związkiem Sowieckim, co dało przewagę Niemcom i krzepiącą nadzieję ukraińskimnacjonalistom.Sytuacja międzynarodowa w ocenie Aebedia, Szuchewycza, Aućkie-go, Sydora i Aopatynśkiego ułożyć sięwówczas miała w ten sposób, że część przyjaciół ZSRR na Zachodzie, rzeczywiście uwierzyła w to, iżwiększość przywódców rządzącej partii i państwa Sowieckiego, a także dowództwa Armii Czerwonej toniemieccy i japońscy szpiedzy.Taką sytuację wykorzystały oczywiście siły orientujące się na Niemcy ipopychające swoje rządy w kierunku Monachium, III Rzeszę zaś - do napaści na Związek Sowiecki.Zwracano też uwagę, że od czasu zawarcia niemiecko-sowieckiego paktu o nieagresji z prasy sowieckiej i zprasy Kominternu zniknął zupełnie termin faszyzm", a za głównego wroga uznawano imperializm angiel-sko-francuski.Podzielono się informacją, że po zawarciu paktu z Niemcami Stalin przekazał hitlerowcomwszystkich antyfaszystów, którzy uciekli do ZSRR po 1933 roku.Między innymi hitlerowskie obozy zapełnilitzw.schutz-bundowcy - członkowie paramilitarnej organizacji austriackich tzw.lewych socjaldemokratów,którzy w 1934 roku wywołali powstanie przeciwko faszystom, a po jego upadku schronili się w ZSRR.Zebrani też orzekli, że Stalin, znalazłszy się w trudnej sytuacji, w ostatecznym rachunku zdecydował się nazawarcie układu o nieagresji z III Rzeszą.Pragnął za wszelką cenę odsunąć wojnę od swego kraju.Zatem był topakt w jakimś sensie wymuszony.Kiedy Związek Sowiecki znalazł się poza tradycyjną europejską konfiguracjąsił, Francja i Anglia pozostały sam na sam ze zwycięskimi dotąd Niemcami.W rezultacie dowództwoWehrmachtu uzyskało jedyną w swoim rodzaju możliwość skoncentrowania w ofensywie przeciwko Francji 136dywizji na froncie zachodnim, pozostawiając na wschodzie zaledwie 10 dywizji.Dzięki temu Niemcy mogliszybko rozgromić Francję i podporządkować sobie zasoby prawie całej Europy Zachodniej
[ Pobierz całość w formacie PDF ]