[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Do�znał jednak ciężkiego szoku i czasowego paraliżu prawej ręki.Reprezen�tujący G�ringa na naradzie Bodenschatz został poważnie ranny.Himm�ler, który był w kwaterze, lecz nie na naradzie, natychmiast zajął się śledz�twem, podczas gdy Goebbels wykorzystał daną mu szansę przejęciakontroli nad Berlinem.G�ring był w swojej kwaterze jakieś pięćdziesiąt mil od tego miejsca,kiedy dotarły do niego wiadomości o nieudanej próbie zamachu na życieHitlera.Pózniej miał się przechwalać: Gdyby zamach się udał, ja musiał�bym się tym zająć", choć Himmler miał na ten temat inne zdanie.G�ringpojechał prosto do Kętrzyna i przybył w samą porę, aby dołączyć do ko�lejnej herbatki", które tak często odbywały się właśnie w momentachkryzysowych.20 lipca Mussolini, dyktator Lombardii, o ile w ogólegdziekolwiek był jeszcze dyktatorem, miał odwiedzić Hitlera; pociąg go�ścia był opózniony, a kiedy już przyjechał w towarzystwie marszałkaGrazianiego, przywitał go Hitler, blady, drżący i z ręką na temblaku.Obecni byli wszyscy hierarchowie Rzeszy oprócz Goebbelsa: G�ring,Ribbentrop, Himmler i nowy dowódca naczelny marynarki wojennejwielki admirał D�nitz oraz Keitel i Jodl.Po obejrzeniu gruzów dyktato�rzy i ich towarzysze usiedli do herbaty wściekli i onieśmieleni.Wiedzielijuż wtedy, że spisek był zaplanowany na dużą skalę i należało do niegowielu wysokich rangą oficerów.Konspiratorzy, myśląc, że Hitler nie żyje,podjęli już bowiem próbę przejęcia centrum administracyjnego w Berliniei zostali powstrzymani dzięki inicjatywie Goebbelsa, który wiedział, żeHitler jednak przeżył.Rozpoczęło się wzajemne obwinianie, które zamie�niło się w ordynarny popis złych manier, bez względu na obecność gościz Włoch.Hitler najpierw słuchał, przeżuwając pigułki w różnych kolo�rach, podczas gdy dowódcy zaczęli na siebie pokrzykiwać; D�nitz zrzucałwinę za porażki wojenne na armię; G�ring zgadzał się z nim, ale natych�miast zaatakował go wielki admirał i oskarżył o klęski Luftwaffe.G�ring,z wypiekami na twarzy, wściekły, bronił swoich żołnierzy, a następnie od�wrócił się do Ribbentropa i oskarżył go o bezskuteczność jego politykizagranicznej.Kłótnia osiągnęła szczyt, gdy właściwie groził Ribbentropo-wi swoją buławą marszałkowską, wrzeszczał: Ty brudny, mały sprze�dawco szampana, zamknij cholerną mordę! ".Nazywał go Ribbentropemi to bardziej niż cokolwiek innego zirytowało tego drugiego, który zapew�nił sobie tytuł von" jedynie dzięki adopcji przez ciotkę.Ribbentrop do�magał się, aby traktowano go z szacunkiem: Jestem nadal ministremspraw zagranicznych i nazywam się von Ribbentrop!".Dopiero kiedy wspomniano o sprawie R�hma, furia Hitlera skoncentrowana na nie�wdzięcznikach, którzy próbowali go zabić, zamieniła się w żądzę zemsty -nie tylko na zaangażowanych w nią mężczyznach, ale także ich żonachi dzieciach.Hitler dotrzymał obietnicy.Mussolini, zakłopotany i zażeno�wany sceną, której był świadkiem, wyszedł z herbatki".Nigdy więcej niezobaczył Hitlera.Generałowie uznani za winnych po haniebnym procesie zostali powie�szeni na hakach do mięsa - wszyscy oprócz Rommla.Jemu j ako ulubio�nemu żołnierzowi narodu niemieckiego, 14 pazdziernika kazano popełnićsamobójstwo, po którym mógł zostać uroczyście pochowany i tym sa�mym zachować twarz swoją i Hitlera.Rommel, powiadomiwszy żonęo swoim losie, został zabrany samochodem i dano mu kilka minut na za�strzelenie się.Jego żona, o czym ją zresztą mąż uprzedził, została poinfor�mowana, że zmarł na zator mózgowy.Zaczęły do niej napływać wyrazywspółczucia, także od G�ringa.Nawet G�ring, paladyn Hitlera, nie pozostał poza podejrzeniami.Kie�dy powojenne procesy do pewnego stopnia odkryły manewry nazistówwokół władzy, okazało się, że Himmler rozkazał gestapo zbadać powią�zania G�ringa z buntem; słyszano, jak Himmler mówi do D�nitza, że je�śli Hitler zostałby zabity, jest zupełnie pewne, Herr Grossadmiral, że11marszałek Rzeszy w żadnym razie nie zostałby jego następcą".Mapa Europy, która w 1940 r.została rozwinięta dla Hitlera, aby tenmógł ją podeptać, teraz oddawała mu ciosy.W sierpniu Rosjanie byli nagranicy Prus Wschodnich i na przedmieściach Warszawy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]