[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jacek przywykł już był tak do jego niespoóiewanego i óiwnego pojawiania się w róż-nych miejscach i najczęściej wtedy, gdy o nim myślał, że nie okazał już nawet zóiwienia.Przystąpił jeno żywo ku niemu. Mówiłeś kiedyś zaczął bez wstępu że dla woli nie ma przeszkód mniejszychlub większych, że jeśli pokonała jeden milimetr przestrzeni, to już pokonać potrafi i tysiącemil& Tak myślę, bracie. Byliśmy óiś w nocy w Tatrach, nie ruszając się niby stąd& Tak myślę.t y w watra (gw.) ognisko.rzy ż a ski Trylogia księżycowa 372 Byliśmy tam naprawdę.Leży na mym stole łodyga goryczki, kwiatem okryta świe-żym& Jestem pewien, że ją zerwałem óiś rano na stokach %7łabiego& Nyanatiloka! Słucham cię, bracie. Ja chcę być na Księżycu, óisiaj! Za goóinę, natychmiast! Być nie we śnie, alerzeczywiście, jak w Tatrach óiś byłem, i móc tam óiałać. Nie wiem, czy zdołasz tego dokazać. Zrób to ty! Dopomóż mi!Nyanatiloka potrząsnął głową z wolna i stanowczo. Nie. Dlaczego? Ja chcę, ja cię proszę o to! Nie.Nie teraz& Więc nie możesz zrobić tego widocznie! Snadz mądrość twoja cała i potęga polegająjedynie na robieniu figlów i sprowaóaniu omamień.Urwał.Wstyd mu się zrobiło tego, co mówił spojrzał na Nyanatilokę z obawą.Mędrzec buddyjski spojrzał nań pobłażliwie i uśmiechał się nieznacznie. Daruj! szepnął Jacek. Nie mam ci nic do darowania, bracie mój& Uniosłem się& Przecież to zabawne dodał po chwili, siadając z wolna na krześle że mówiędo ciebie tak, jakbym ci właśnie miał za złe, że cudów óiałać nie możesz&Zamilkł szybko, przypomniawszy sobie, że jednak to, co ten buddysta już niejedno-krotnie przed oczyma jego czynił, cudem bywało jednak& Nic nie rozumiem! rzekł głośno, chociaż mówił tylko do siebie samego.Nyanatiloka spoważniał. A jednak mógłbyś to, bracie, zrozumieć tak łatwo, gdybyś tylko chciał& �iałasz cuda! Nie.Cudów nie óiałam.Nie óiała cudów w ogóle nikt z tej prostej przyczyny,że nie jest zgoła cudem panowanie ducha nad pozorem i nie wykracza poza zakres prawBytu odwiecznego& A jeśli ci odmawiam& Tak, dlaczego mi odmawiasz? powtórzył Jacek. Posłuchaj mnie.Nyanatiloka przysiadł się ku niemu i dłonie obie wsparłszy na poręczy krzesła, mówićpoczął, oczu od twarzy jego nie odwracając: Chcesz się dostać bezzwłocznie na Księżyc za przyjacielem swoim na skutek posły-szanych wieści.Dopomogłem ci już raz myślą tam być i patrzeć duszy oczyma na czynytwego przyjaciela, ale ciebie to nie zadowala.Chciałbyś tam być tym kształtem marnymowinięty, który nazywasz swym ciałem, z możnością uóielania się innym, wykonywaniapewnych ruchów, słowem: óiałania, tak jak ty jeszcze óiałanie w tej chwili rozumiesz.Nie sąóę, aby to było potrzebne i duszy twojej pomogło, a przecież o co innego zgołanie choói. Owszem, choói o przyjaciela mojego, który pomocy mej potrzebuje. Co mu ty pomożesz? Czy wezmiesz z sobą maszynę swoją zabójczą i zniszczyszKsiężyc cały, aby jego ocalić, jeśli mu co zagraża? Czy ty zresztą wiesz, co się tam óiejenaprawdę? Mówiłeś wczoraj w przytomności mojej z karłami i wnioskujesz z tego, cośod nich usłyszał, że przyjaciel twój Marek z zamiarem czy wbrew zamiarowi wdał sięniespoóiewanie w los księżycowego ludu i wpływa osobą swą na jego óieje.Cóż chceszteraz zrobić? Stanąć przy nim i dopomóc mu, aby się pręóej stało na Księżycu wszystkotak, jako jest na ZiemiH Czy sąóisz, że dobre jest rzeczywiście to, co jest u was? Może Marka trzeba z niebezpieczeństwa wybawić wtrącił Jacek wym3ająco. Po co? A jeśli taki los jego, który wziął już na siebie? Nie przeszkaóaj mu umrzeć,bo może właśnie tego jest mu potrzeba.Jestżeś pewien, że przyjaciel twój więcej zóiałaćmoże żyw i sam nizli jasna jaka o nim legenda, która z pokoleń pójóie w pokolenia? Czychcesz ją przerwać w zaczątku? Zniweczyć? Uniemożliwić?Podszedł ku sieóącemu ze schyloną głową Jackowi i dłonie mu obie z tyłu wsparł naramionach
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
