[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Obawiam się, że nie ma żadnej nadziei na to, by Alicky poślubiła Eddy ego -pisała królowa do przyjaciółki.- Napisała, z jakim smutkiem zmuszona jest odmówić muswej ręki, bo choć bardzo go lubi jako swego kuzyna, wie doskonale, że nie byłaby z nimszczęśliwa, ani on z nią, więc nie powinien nawet o niej myśleć.Jest to dla nas bardzosmutne [.], ale ona pisze, że jeśli zostanie do tego zmuszona, zrobi to, choć wie doskonale,że będzie nieszczęśliwa, a on wraz z nią.Jej list dowodzi mocy charakteru, którą docenia całajej rodzina i my również, odrzuciła bowiem najwyższą pozycję, jaką w ogóle można sobiewyobrazić .Alix była w pełni świadoma, do czego zobowiązuje ją pozycja księżniczki.Odwiedzała szkoły i szpitale, brała udział w akcjach dobroczynnych.Bywała na balachkostiumowych, przebrana niekiedy za renesansową księżniczkę w jasnozielonej sukni zaksamitu i srebrze ze szmaragdami w złocistorudych włosach.Siadywała wraz z przyjaciółkąw oknie pałacu, śpiewając pieśni i grając na banjo.Towarzyszyła królowej Wiktorii w jejobjezdzie po kopalniach węgla w Walii, nalegając na zjazd w dół i wędrówkę po krętych,podziemnych szybach.W czasie wizyty we Włoszech zwiedzała pałace Florencji i pływałagondolą po kanałach Wenecji.Wiosną 1894 roku starszy brat Alix, Ernest, który objął po ojcu tytuł wielkiego księciaHessenDarmstadt, miał się ożenić.Na ślub w Koburgu zjechali członkowie najznakomitszychrodzin królewskich z Europy: z Anglii przybyła licząca wówczas 75 lat królowa Wiktoriawraz z synem Edwardem, księciem Walii; z Berlina przyjechał jej trzydziestopięcioletniwnuk, kaiser Wilhelm II.Mikołaj, który wymusił na ojcu zezwolenie, by oświadczyć się Alix,miał reprezentować Rosję.W ciepłą, kwietniową noc carewicz wsiadł do pociągu w Petersburgu w towarzystwietrójki z czterech swych stryjów, wielkich książąt: Władimira, Siergieja i Pawła.Kiedy półtora dnia pózniej przybyli do Koburga, ubranego w galowy mundur carewicza powitała na dworcuAlix.Wieczór spędzili razem z rodziną na kolacji i w operetce.Następnego ranka Mikołaj,niezdolny czekać ani chwili dłużej, poszedł do Alix i oświadczył się jej.W swym dzienniku iw liście do matki opisał przebieg owego wydarzenia. Co za dzień! - czytamy w dzienniku.- Po kawie około dziesiątej poszedłem z ciociąEllą do Alix.Była niezwykle piękna, ale ogromnie smutna, postawiono nas samych iwywiązała się między nami rozmowa, na którą tak długo czekałem, a jednocześnie tak się jejobawiałem.Rozmawialiśmy do południa, jednak bez rezultatu - wciąż odmawia zmianyreligii.Biedna dziewczyna, strasznie płakała.Kiedy się rozstawaliśmy, była już jednakspokojniejsza .W liście do domu, do Gatczyny, Mikołaj napisał: Próbowałem jej wytłumaczyć, żenie ma innego wyjścia, że musi się zgodzić, że nie może mi odmówić.Wciąż płakała,szepcząc jedynie co jakiś czas: �Nie, nie mogę�.Starałem się ją przekonać i nalegałem.ichoć trwało to dwie godziny, nie osiągnąłem niczego .Mikołaj nie był odosobniony w swych wysiłkach.Z całej Europy zjechali krewnimłodej pary i na rodzinnych kolacjach gromadziła się tak wielka liczba gości, że podzielonoich na dwie partie - pierwsza o siódmej, druga o dziewiątej.W kilka godzin po pierwszejrozmowie Mikołaja z Alix przybyła królowa Wiktoria w asyście brytyjskich dragonów.Królowa pochwalała małżeństwo wnuczki z rosyjskim carewiczem i odbyła ze zrozpaczonądziewczyną rozmowę, dowodząc, w dość oryginalny zresztą sposób, że prawosławie to religianiezbyt odległa od luteranizmu.Następnego dnia zjawił się kaiser.Wcale nie zmartwionyperspektywą ślubu niemieckiej księżniczki z przyszłym carem, również gorąco popierał ichzwiązek.Jednakże dopiero Elli udało się rozwiać obawy siostry i podsycić jej uczucia.OdElli nie wymagano zmiany wyznania, kiedy poślubiła Siergieja, jej mąż bowiem nie miałpraw do dziedziczenia tronu, a jednak przyjęła ona prawosławie dobrowolnie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
